By Bitcoin Περιοδικό - 7 μήνες πριν - Χρόνος ανάγνωσης: 8 λεπτά
Bitcoin Ως ίδρυμα για την οικοδόμηση της κοινότητας
Community is crucial and that never has been clearer to me than it was this last month, as wildfires claimed 10,000 hectares of the area around my home, leaving many people with nothing except the clothes they were wearing when they escaped.
Στο αποκορύφωμά της, η φωτιά μας καταπολεμήθηκε από πυροσβέστες από όλη την Πορτογαλία. Περισσότεροι από χίλιοι άνδρες, 400 περίεργα πυροσβεστικά οχήματα και 14 αεροπλάνα τελικά επικράτησαν. Παρακολουθήσαμε τον τεράστιο καπνό να πέφτει και κανένας από εμάς δεν κοιμήθηκε πολύ για τις τέσσερις νύχτες που έκαιγε, βλέποντας μια πορτοκαλί λάμψη που πλησιάζει να φωτίζει τον ουρανό. Στο πέρασμά του, τώρα που οι πυροσβέστες έχουν ολοκληρώσει το ηρωικό έργο να σκοτώσουν τον δράκο της φωτιάς, είναι η δύναμη της κοινότητας που έρχεται στο προσκήνιο.
Amongst the local small businesses, there is an almost festive atmosphere. Stories of last minute escapes are shared by those affected, damages are compared. Together, we take reckoning of what has been lost and celebrate the small victories over the fire. A home saved here, a family reunited with their livestock and pets there, a house not touched by the flames even though everything around it has burned.
People have poured in from far and wide to volunteer. Donations of food, clothing and household items are piled high against the back wall of a local restaurant and shared out amongst those who need them. Gender roles seem to be falling naturally into place amongst the volunteers, with the men mostly taking the heavy tasks of clearing scorched earth and charred trees to clear the way for people to start rebuilding and the women cooking for the teams of men and the families who have lost their homes. Now, a month on from the fire, the progress is very visible. Fallen roofs have been shovelled up and cleared, structures checked and cleaned in preparation for placing new beams and rebuilding. The melted pipes of irrigation systems have been pulled out of the ground and taken away. Personal possessions have been sifted through and what can be saved has been secured. We have received excellent information sessions on how to go about managing burned land, what to clear, what to leave, how to prevent land erosion and when and how to start replanting. With the first rain of the autumn coming in strong, the first sign of green is already showing again all over the blackened landscape.
A dear friend of mine, herself a dedicated bitcoiner, put it beautifully in a message to me when I told her how overwhelming it is to see people coming together this way. “This is what people do when they govern themselves,” she wrote, “It’s beautiful.”
Ποτέ δεν ειπώθηκαν πιο αληθινά λόγια. Δεν νομίζω ότι έχω δει ποτέ μια κοινότητα να ολισθαίνει τόσο ομαλά στο παρελθόν. Σε χώρες –όπως οι περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες– όπου οι κυβερνήσεις εξακολουθούν να λειτουργούν τουλάχιστον σε κάποιο βαθμό (θα μπορούσε κανείς να υποστηρίξει ότι δεν λειτουργούν) πολλοί άνθρωποι φαίνεται να έχουν χάσει την επαφή με την κοινότητα. Ενώ από τη στιγμή που οι εκκλησίες θα παρείχαν τους ακρογωνιαίους λίθους για αυτή τη σύνδεση, η πλειοψηφία των ανθρώπων δεν είναι πλέον συνδεδεμένοι με καμία θρησκευτική ένωση και αν τους ρωτήσετε για την κοινότητά τους ή τη «φυλή», οι περισσότεροι ψάχνουν για μια απάντηση. Μιλούν για μια ομάδα που αποτελείται χαλαρά από συναδέλφους, αθλητικούς φίλους, φίλους που δεν είναι απαραίτητα κοντά και γείτονες με τους οποίους μοιράζονται έναν ως επί το πλείστον τυχαίο δεσμό εγγύτητας. Ο ιστός των κοινωνιών μας είναι πλέον ένα ανοιχτό πλέγμα και πολλά άτομα απλώς ξεγλιστρούν μέσα από αυτό στην απομόνωση, κρατώντας μόνο μερικά νήματα εδώ κι εκεί.
Από ιστορική και κοινωνιολογική άποψη, η απώλεια της κοινότητας είναι βαθιά ανησυχητική. Οι άνθρωποι δεν σχημάτισαν κοινότητες για διασκέδαση. Δεν μαζευτήκαμε γιατί ήταν πιο διασκεδαστικό να κυνηγάς ή να επανδρώνεις τις επάλξεις του κάστρου με έναν φίλο (αν και πιθανότατα ήταν και αυτό). Σε όλη την ανθρώπινη ιστορία, ανεξάρτητα από την εποχή ή το γεωγραφικό περιβάλλον, οι άνθρωποι ομαδοποιήθηκαν γιατί μαζί είμαστε και ήμασταν πάντα πιο ασφαλείς, πιο αποτελεσματικοί και πιο ικανοί να επηρεάσουμε το περιβάλλον μας προς όφελός μας, είτε πρόκειται για την καταπολέμηση μιας πυρκαγιάς είτε για μια εχθρική επίθεση ή πολιτική υπερβολή. Με τον κίνδυνο να ακουστεί σαν πολιτικό σύνθημα, μαζί είμαστε πραγματικά πιο δυνατοί.
Οι γυναίκες παραδοσιακά διαδραματίζουν καθοριστικό ρόλο στη δημιουργία και τη σύνδεση κοινοτήτων, κυρίως επειδή έχουν κοινωνικά και βιολογικά κίνητρα να το κάνουν –ο πρώτος προστάτης μιας γυναίκας για τον εαυτό της και τα παιδιά της είναι φυσικά ο άντρας της– αλλά πέρα από αυτόν ή στην απουσία του είναι αυτή. κοινότητα που είναι η δεύτερη γραμμή προστασίας της και στην οποία βασίζεται για ασφάλεια και βοήθεια σε στιγμές ανάγκης. Θα μπορούσε να υποστηριχθεί πειστικά ότι είναι η κατάρρευση της κοινότητας που είναι τουλάχιστον εν μέρει υπεύθυνη για τα αυξανόμενα στατιστικά στοιχεία της κατάθλιψης και του άγχους μεταξύ των γυναικών όλων των ηλικιών, αλλά ιδιαίτερα των νεότερων γενεών στη Βόρεια Ευρώπη και τις ΗΠΑ. Τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης φαίνεται να αναπαράγουν μια κοινότητα σε ορδές οπαδών, αλλά ως αντικατάσταση απλά δεν την κόβουν, παρέχοντας μόνο εθισμό στην ντοπαμίνη αντί για γνήσια σύνδεση. Από την άποψη της ψυχικής υγείας, η απώλεια της κοινότητας είναι τόσο καταστροφική όσο είναι όταν την βλέπουμε μέσα από μια ιστορική και κοινωνιολογική οπτική.
Προφανώς, δεν είναι μόνο οι γυναίκες που είναι ευάλωτες σε αυτή την καταστροφική ύφεση. Σε όλα τα φύλα, τα στατιστικά στοιχεία για την κακή ψυχική υγεία, συμπεριλαμβανομένης της απομόνωσης, της κατάθλιψης, της αυτοκτονίας και του εθισμού, κάνουν την καταθλιπτική ανάγνωση και την αυξανόμενη εμφάνισή τους, παρά την αυξανόμενη ευκολία διαβίωσης για τους περισσότερους ανθρώπους στον ανεπτυγμένο κόσμο, ακόμη περισσότερο. Είναι η έλλειψη κοινότητας που αφήνει ένα τέτοιο κενό στις ζωές των ανθρώπων, πάνω απ' όλα η έλλειψη αίσθησης ότι συμβάλλουν σε έναν σκοπό μεγαλύτερο από την προσωπική τους ευημερία. Είναι ίσως αφελές – αλλά δεν μπορώ να μην αισθάνομαι ότι η ενεργή ίδρυση και τόνωση της ανάπτυξης των τοπικών κοινοτήτων θα μπορούσε να έχει απίστευτες δυνατότητες αποκατάστασης για τη συλλογική μας ευημερία.
Which is just one of the reasons that it is so incredibly heartening to see a community here in full strength, drawing together to support and provide for one another, each member contributing what they have to offer. For some it’s money, which is being channelled straight into providing emergency relief or donated to the people whose livelihood was dependent upon their home. For others, it’s muscle and machine power, in chainsawing, clearing and cleaning. A few people have dedicated their time to coordinating the influx of volunteers. For those of us who have no idea how to wield a chainsaw and whose lack of muscle power threatens to make us more of a hindrance than a help on the front line of the clear up, it’s kitchen duty, providing food for those working and those in need. That community is vital on all the levels of Maslow’s pyramid of human needs is clearly exemplified in the wake of our fire.
Αλλά πώς να προχωρήσουμε στην επανεισαγωγή των σπόρων και των ριζών της κοινότητας σε άλλα μέρη, όπου με την απώλεια μιας κοινής πίστης και ανταγωνιστικών κοινωνικών σχέσεων σε όλες τις πτυχές της ζωής, έχει χαθεί τόσο πολύ, για τόσο καιρό; Μπορούμε ως άτομα και ως οικογένειες να προωθήσουμε αυτήν την ανάπτυξη;
Ως συνάδελφος bitcoiner, I think you know what I would propose. Besides its myriad other aspects, Bitcoin provides a unique foundation for community. We’ve all experienced it if we have attended Bitcoin events; I’d bet my bottom dollar (if either you or I still believed in the value of the dollar) that you had more in common with the person you had a five minute chat with in the queue of the bathroom at the Bitcoin conference than you do with your co-workers, who you have known and worked with for years.
Bitcoin is about shared values and a shared knowledge that the system we are living under just doesn’t work. Its capacity to lay the foundation for community (not to mention the rest of its cornucopia of economic, technical, social and philosophical gifts) is second to none. A community based around Bitcoin is a whole new and unique model which has the potential to fill the void which other failed (fiat) models of community have left.
Those of us who choose to already experience some of this Bitcoin community through Telegram, Twitter and Nostr. Amongst other Bitcoiners, we can, to put it simply, just go ahead and skip the small talk. Mostly, we’re all aware of the role governments, big pharma, mainstream media and the food giants play. Once these issues are no longer a topic of conversation, it’s beautiful to watch what emerges – we’re all pretty much in agreement about what has broadly gone wrong in the past so we tend to focus on the future. These conversations are incredibly valuable. I, for one, love the thought provoking contact and the sense of online community – but there’s the danger that those online communities and the people with whom I socialize and the businesses from whom I buy the goods I need in daily life can feel like two separate worlds. It takes some steps to bring those two worlds together but I do feel that they are very much worth taking. Shared values make for strong bonds and as you build a Bitcoin community around you, you get to experience the luxury of this.
Delivering regular Bitcoin education sessions and watching as businesses around me start to accept Bitcoin is, for me, planting the seeds of a whole extra layer of community. It could be said that we have an obligation – not only to ourselves and our families, but to our communities, to seed and foster the growth of new, Bitcoin based communities. Doing so will bring us huge benefits. Not only will we be able to transact and save in real money amongst ourselves, building parallel economies which are uncensorable and tailor made to fit our own needs (because we are incentivized to orange pill businesses we most want to buy from), we will have access to the social, philosophical and even moral benefits that being part of a true community brings and which most of us have never yet fully experienced.
Μπορεί Bitcoin lead us back to a golden age of community, where all of us can experience these benefits? I think the answer is that it probably can. Some of the green shoots of it can already be seen growing out of the ash left by the collapse of fiat models of community. So if I may be so bold as to offer you some advice – go out there to that shop, restaurant or bar you go to often and say those magic words: “Do you accept Bitcoin Ακόμη?"
Αυτή είναι μια guest post από την Holly YoungΤο Οι απόψεις που εκφράζονται είναι εντελώς δικές τους και δεν αντικατοπτρίζουν απαραίτητα αυτές της BTC Inc ή Bitcoin Περιοδικό.
Πρωτότυπη πηγή: Bitcoin περιοδικό