Bitcoin, The Purchasing Power Preserver

By Bitcoin Περιοδικό - 1 έτος πριν - Χρόνος ανάγνωσης: 13 λεπτά
Τρί, 12 Ιουλ 2022 2:00 ΠΜ

Bitcoin, The Purchasing Power Preserver

When fiat money’s music finally stops, the inflationary pressure must go somewhere — and to bitcoin, the hardest asset, it will go.

This is an opinion editorial by Dan, cohost of the Blue Collar Bitcoin Podcast

Ένα προκαταρκτικό σημείωμα για τον αναγνώστη: Αυτό γράφτηκε αρχικά ως ένα δοκίμιο που έχει γραφτεί από τότε διαιρούμενο into three parts. Each section covers distinctive concepts, but the overarching thesis relies on the three sections in totality. Part 1 worked to highlight why the current fiat system produces economic imbalance. Part 2 and Part 3 work to demonstrate how Bitcoin may serve as a solution.

Περιεχόμενα σειράς

Μέρος 1: Υδραυλικά Fiat

Εισαγωγή

Σπασμένοι σωλήνες

Η επιπλοκή του αποθεματικού νομίσματος

Το αίνιγμα Cantillon

Μέρος 2: Ο διατηρητής αγοραστικής δύναμης

Μέρος 3: Νομισματική αποσυμπλοκοποίηση

Ο Οικονομικός Απλουστευτής

Ο αντικίνητρος του χρέους

Μια "Crypto" Προσοχή

Συμπέρασμα

Τα άνευ προηγουμένου επίπεδα χρέους που υπάρχουν στο σημερινό χρηματοπιστωτικό σύστημα υποδηλώνουν ένα πράγμα μακροπρόθεσμα: υποτίμηση νομίσματος. Η λέξη «πληθωρισμός» πετιέται συχνά και επιπόλαια αυτές τις μέρες. Λίγοι εκτιμούν το πραγματικό του νόημα, τις αληθινές αιτίες ή τις πραγματικές συνέπειες. Για πολλούς, ο πληθωρισμός δεν είναι τίποτα άλλο από μια τιμή στην αντλία βενζίνης ή στο μπακάλικο για την οποία διαμαρτύρονται για το κρασί και τα κοκτέιλ. «Φταίει ο Μπάιντεν, ο Ομπάμα ή ο Πούτιν!» Όταν κάνουμε σμίκρυνση και σκεφτόμαστε μακροπρόθεσμα, ο πληθωρισμός είναι ένα τεράστιο –και υποστηρίζω άλυτο– μαθηματικό πρόβλημα που γίνεται ολοένα και πιο δύσκολο να συμφιλιωθεί καθώς οι δεκαετίες προχωρούν. Στη σημερινή οικονομία, η παραγωγικότητα καθυστερεί το χρέος σε τέτοιο βαθμό που όλες οι μέθοδοι αποκατάστασης απαιτούν αγώνα. Μια βασική μέτρηση για την παρακολούθηση της εξέλιξης του χρέους είναι η διαίρεση του χρέους με ακαθάριστο εγχώριο προϊόν (χρέος/ΑΕΠ). Αναλύστε το παρακάτω γράφημα το οποίο αντικατοπτρίζει συγκεκριμένα τόσο το συνολικό χρέος όσο και το δημόσιο ομοσπονδιακό χρέος σε σχέση με το ΑΕΠ.

Εάν εστιάσουμε στο ομοσπονδιακό χρέος (μπλε γραμμή), θα δούμε ότι σε μόλις 50 χρόνια έχουμε μεταβεί από το χρέος κάτω του 40%/ΑΕΠ σε 135% κατά τη διάρκεια της πανδημίας COVID-19 — τα υψηλότερα επίπεδα του περασμένου αιώνα. Αξίζει επίσης να σημειωθεί ότι η τρέχουσα κατάσταση είναι πολύ πιο δραματική από αυτό το γράφημα και αυτοί οι αριθμοί δείχνουν, καθώς αυτό δεν αντικατοπτρίζει κολοσσιαία μη χρηματοδοτούμενες υποχρεώσεις δικαιωμάτων (δηλαδή Κοινωνική Ασφάλιση, Medicare και Medicaid) που αναμένονται στο διηνεκές.

What does this excessive debt mean? To make sense of it, let’s distill these realities down to the individual. Suppose someone racks up exorbitant liabilities: two mortgages well outside their price range, three cars they can’t afford and a boat they never use. Even if their income is sizable, eventually their debt load reaches a level they cannot sustain. Maybe they procrastinate by tallying up credit cards or taking out a loan with a local credit union to merely service the minimum payments on their existing debt. But if these habits persist, the camel’s back inevitably breaks — they foreclose on the homes; SeaRay sends someone to take back the boat out of their driveway; their Tesla gets repossessed; they go bankrupt. No matter how much she or he felt like they “needed” or “deserved” all those items, the math finally bit them in the ass. If you were to create a chart to encapsulate this person’s quandary, you would see two lines diverging in opposite directions. The gap between the line representing their debt and the line representing their income (or productivity) would widen until they reached insolvency. The chart would look something like this:

Και ναι, αυτό το γράφημα είναι πραγματικό. Είναι απόσταξη της United το συνολικό χρέος των κρατών (με κόκκινο) πάνω από το ακαθάριστο εγχώριο προϊόν ή την παραγωγικότητα (με μπλε). Πρώτη φορά είδα αυτό το γράφημα δημοσιεύτηκε στο Twitter από τον γνωστό δικηγόρο του sound money και επενδυτή τεχνολογίας Lawrence Lepard. Συμπεριέλαβε το ακόλουθο κείμενο πάνω από αυτό.

“Blue line generates income to pay interest on red line. See the problem? It's just math.”

The math is catching up to sovereign nation states too, but the way the chickens come home to roost looks quite different for central governments than for the individual in the paragraph above, particularly in countries with reserve currency status. You see, when a government has its paws on both the supply of money and the price of money (i.e. interest rates) as they do in today’s fiat monetary system, they can attempt to default in a much softer fashion. This sort of soft default necessarily leads to growth in money supply, because when central banks have access to newly created reserves (a money printer, if you will) it’s incredibly unlikely debt service payments will be missed or neglected. Rather, debt will be monetized, meaning the government will borrow newly fabricated money1 from the central bank rather than raising authentic capital through increasing taxes or selling bonds to real buyers in the economy (actual domestic or international investors). In this way, money is artificially manufactured to service liabilities. Η Lyn Alden βάζει τα επίπεδα χρέους και τη δημιουργία εσόδων από χρέος στο πλαίσιο:

“When a country starts getting to about 100% debt-to-GDP, the situation becomes nearly unrecoverable ... a μελέτη του Hirschman Capital σημείωσε ότι από τις 51 περιπτώσεις διακοπής του δημόσιου χρέους πάνω από το 130% του ΑΕΠ από το 1800, 50 κυβερνήσεις έχουν χρεοκοπήσει. Η μόνη εξαίρεση, μέχρι στιγμής, είναι η Ιαπωνία, η οποία είναι η ο μεγαλύτερος πιστωτής έθνος στον κόσμο. Από "προεπιλογή", Hirschman Capital included nominal default and major inflations where the bondholders failed to be paid back by a wide margin on an inflation-adjusted basis … There’s no example I can find of a large country with more than 100% government debt-to-GDP where the central bank doesn’t own a significant chunk of that debt.”2

Η απεριόριστη νομισματική ισχύς των κεντρικών τραπεζών και των κρατικών ταμείων fiat συμβάλλει σε μεγάλο βαθμό στην υπερβολική συσσώρευση μόχλευσης (χρέος) στην πρώτη θέση. Ο συγκεντρωτικός έλεγχος του χρήματος επιτρέπει στους υπεύθυνους χάραξης πολιτικής να καθυστερούν τον οικονομικό πόνο με έναν φαινομενικά διαρκή τρόπο, ανακουφίζοντας επανειλημμένα τα βραχυπρόθεσμα προβλήματα. Αλλά ακόμα κι αν οι προθέσεις είναι αγνές, αυτό το παιχνίδι δεν μπορεί να διαρκέσει για πάντα. Η ιστορία δείχνει ότι οι καλές προθέσεις δεν αρκούν. Εάν τα κίνητρα δεν ευθυγραμμιστούν σωστά, περιμένει αστάθεια.

Δυστυχώς, η απειλή της επιζήμιας υποβάθμισης του νομίσματος και του πληθωρισμού αυξάνεται δραματικά καθώς τα επίπεδα του χρέους γίνονται πιο μη βιώσιμα. Στη δεκαετία του 2020, αρχίζουμε να νιώθουμε τις καταστροφικές συνέπειες αυτού του κοντόφθαλμου πειράματος fiat. Όσοι ασκούν νομισματική δύναμη έχουν πράγματι την ικανότητα να καταπραΰνουν τον πιεστικό οικονομικό πόνο, αλλά μακροπρόθεσμα πιστεύω ότι αυτό θα ενισχύσει την πλήρη οικονομική καταστροφή, ιδιαίτερα για τους λιγότερο προνομιούχους στην κοινωνία. Καθώς περισσότερες νομισματικές μονάδες εισέρχονται στο σύστημα για να απαλύνουν την ταλαιπωρία, οι υπάρχουσες μονάδες χάνουν αγοραστική δύναμη σε σχέση με αυτή που θα είχε συμβεί χωρίς τέτοια εισαγωγή χρημάτων. Η πίεση τελικά συσσωρεύεται στο σύστημα σε τέτοιο βαθμό που πρέπει να διαφύγει κάπου - αυτή η βαλβίδα διαφυγής είναι το νόμισμα υποβάθμισης. Ο έμπορος ομολόγων με διάρκεια καριέρας Γκρεγκ Φος το βάζει έτσι:

“In a debt/GDP spiral, the fiat currency is the error term. That is pure mathematics. It is a spiral to which there is no mathematical escape.”3

Αυτό το πληθωριστικό τοπίο είναι ιδιαίτερα ενοχλητικό για τα μέλη της μεσαίας και κατώτερης τάξης για πολλούς βασικούς λόγους. Πρώτον, όπως είπαμε παραπάνω, αυτό το δημογραφικό τείνει να κατέχει λιγότερα περιουσιακά στοιχεία, τόσο συνολικά όσο και ως ποσοστό της καθαρής τους αξίας. Καθώς το νόμισμα λιώνει, περιουσιακά στοιχεία όπως οι μετοχές και τα ακίνητα τείνουν να αυξάνονται (τουλάχιστον κάπως) παράλληλα με την προσφορά χρήματος. Αντίθετα, η αύξηση των μισθών και των μισθών είναι πιθανό να υποβαθμίσει τον πληθωρισμό και όσοι έχουν λιγότερα ελεύθερα μετρητά αρχίζουν γρήγορα να παίζουν νερό. (Αυτό καλύφθηκε εκτενώς στο Μέρος 1.) Δεύτερον, τα μέλη της μεσαίας και κατώτερης τάξης είναι, σε γενικές γραμμές, αποδεδειγμένα λιγότερο λογικά οικονομικά και ευκίνητα. Σε πληθωριστικά περιβάλλοντα η γνώση και η πρόσβαση είναι δύναμη, και συχνά απαιτούνται ελιγμοί για να διατηρηθεί η αγοραστική δύναμη. Τα μέλη της ανώτερης τάξης είναι πολύ πιο πιθανό να έχουν τη φορολογική και επενδυτική τεχνογνωσία, καθώς και να μεταβούν σε επιλεγμένα χρηματοοικονομικά μέσα, για να πηδήξουν στη σωσίβια σχεδία καθώς το πλοίο κατεβαίνει. Τρίτον, πολλοί μέσοι μισθοί εξαρτώνται περισσότερο από προγράμματα καθορισμένων παροχών, κοινωνική ασφάλιση ή παραδοσιακές στρατηγικές συνταξιοδότησης. Αυτά τα εργαλεία βρίσκονται ακριβώς στο πεδίο εφαρμογής του πληθωριστικού εκτελεστικού αποσπάσματος. Κατά τη διάρκεια περιόδων υποτίμησης, τα περιουσιακά στοιχεία με πληρωμές που εκφράζονται ρητά στο φουσκωτό νόμισμα fiat είναι πιο ευάλωτα. Το οικονομικό μέλλον πολλών μέσων ανθρώπων εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από ένα από τα ακόλουθα:

The lesson here is that the everyday worker and investor is in desperate need of a useful and accessible tool that excludes the error term in the fiat debt equation. I am here to argue that nothing serves this purpose more marvelously than bitcoin. Although much remains unknown about this protocol’s pseudonymous founder, Satoshi Nakamoto, his motivation for unleashing this tool was no mystery. In the γένος μπλοκ, Η πρώτη Bitcoin block ever mined on January 3, 2009, Satoshi highlighted his disdain for centralized monetary manipulation and control by embedding a recent London Times cover story:

«Ο Καγκελάριος της Times 03 / Jan / 2009 στο χείλος της δεύτερης διάσωσης για τις τράπεζες.»

The motivations behind Bitcoin’s creation were certainly multifaceted, but it seems evident that one of, if not the, primary problem Satoshi set out to solve was that of unchangeable monetary policy. As I write this today, some thirteen years since the release of this first block, this goal has been unceasingly achieved. Bitcoin stands alone as the first-ever manifestation of enduring digital scarcity and monetary immutability — a protocol enforcing a dependable supply schedule by way of a decentralized mint, powered by harnessing real world energy via Bitcoin mining and verified by a globally-distributed, radically-decentralized network of nodes. Roughly 19 million BTC exist today and no more than 21 million will ever exist. Bitcoin is conclusive monetary reliability — the antithesis of, and alternative to debasing fiat currency. Τίποτα παρόμοιο δεν υπήρξε ποτέ και πιστεύω ότι η εμφάνισή του είναι επίκαιρη για μεγάλο μέρος της ανθρωπότητας.

Bitcoin is a profound gift to the world’s financially marginalized. With a small amount of knowledge and a smartphone, members of the middle and lower class, as well as those in the developing world and the billions who remain unbanked, now have a reliable placeholder for their hard earned capital. Greg Foss often describes bitcoin as “portfolio insurance,” or as I’ll call it here, hard work insurance. Buying bitcoin is a working man’s exit from a fiat monetary network that guarantees depletion of his capital into one that mathematically and cryptographically assures his supply stake. It’s the πιο δύσκολο χρήματα που έχει δει ποτέ η ανθρωπότητα, ανταγωνίζονται μερικά από τα πιο ήπια χρήματα στην ανθρώπινη ιστορία. Ενθαρρύνω τους αναγνώστες να προσέξουν τα λόγια του Saifedean Ammous από το σημαντικό βιβλίο του "Η Bitcoin Αρχικό: "

"History shows it is not possible to insulate yourself from the consequences of others holding money that is harder than yours."

On a zoomed out timeframe, Bitcoin is built to preserve buying power. However, those who choose to participate earlier in its adoption curve serve to the benefit the most. Few understand the implications of what transpires when exponentially growing network effects meet a monetary protocol with absolute supply inelasticity (hint: it might continue to look something like the chart below).

Bitcoin has the makings of an innovation whose time has come. The apparent impenetrability of its monetary architecture contrasted with today’s economic plumbing in tremendous disrepair indicates that incentives are aligned for the fuse to meet the dynamite. Bitcoin is arguably the soundest monetary technology ever discovered and its advent aligns with the end of a μακροπρόθεσμος κύκλος χρέους when hard assets will plausibly be in highest demand. It’s poised to catch much of the air escaping the balloons of a number of overly monetized4 asset classes, including low- to negative-yielding debt, real estate, gold, art and collectibles, offshore banking and equity.

It’s here where I can sympathize with the eye rolls or chuckles from the portion of the readership who point out that, in our current environment (July 2022), the price of Bitcoin has plummeted amidst high CPI εκτυπώσεις (υψηλό πληθωρισμό). Αλλά προτείνω να είμαστε προσεκτικοί και να κάνουμε zoom out. Σημερινή συνθηκολόγηση was pure euphoria a little over two years ago. Bitcoin έχει κηρύχθηκε «νεκρός» ξανά και ξανά με τα χρόνια, μόνο για να ξαναβγεί αυτό το ποσούμ μεγαλύτερο και υγιέστερο. Σε αρκετά σύντομη σειρά, μια παρόμοια τιμή τιμής BTC μπορεί να αντιπροσωπεύει τόσο ακραία απληστία όσο και, στη συνέχεια, ακραίο φόβο στο δρόμο της κλιμάκωσης της σύλληψης αξίας.

History shows us that technologies with strong network effects and profound utility — a category I believe Bitcoin fits in — have a way of gaining enormous adoption right underneath humanity’s nose without most fully recognizing it.

Το παρακάτω απόσπασμα από το γνωστό του Vijay Boyapati “Bullish Case for Bitcoin" essay5 explains this well, particularly in relation to monetary technologies:

«Όταν η αγοραστική δύναμη ενός νομισματικού αγαθού αυξάνεται με την αυξανόμενη υιοθέτηση, οι προσδοκίες της αγοράς για το τι συνιστά «φθηνό» και «ακριβό» μετατοπίζονται ανάλογα. Ομοίως, όταν η τιμή ενός νομισματικού αγαθού πέφτει, οι προσδοκίες μπορούν να στραφούν σε μια γενική πεποίθηση ότι οι προηγούμενες τιμές ήταν «παράλογες» ή υπερβολικά διογκωμένες. . . . Η αλήθεια είναι ότι οι έννοιες «φτηνό» και «ακριβό» είναι ουσιαστικά άνευ σημασίας σε σχέση με τα νομισματικά αγαθά. Η τιμή ενός νομισματικού αγαθού δεν αντανακλά τις ταμειακές ροές του ή το πόσο χρήσιμο είναι, αλλά, μάλλον, είναι ένα μέτρο του πόσο ευρέως έχει υιοθετηθεί για τους διάφορους ρόλους του χρήματος».

If Bitcoin does one day accrue enormous value the way I’ve suggested it might, its upward trajectory will be anything but smooth. First consider that the economy as a whole is likely to be increasingly unstable moving forward — systemically fragile markets underpinned by credit have a propensity to be volatile to the downside in the long run against hard assets. Promises built on promises can quickly fall like dominoes, and in the last few decades we’ve experienced increasingly regular and significant deflationary episodes (often followed by stunning recoveries assisted by fiscal and monetary intervention). Amidst an overall backdrop of inflation, there will be fits of dollar strengthening — we are experiencing one currently. Now add in the fact that, at this stage, bitcoin is nascent; it’s poorly understood; its supply is completely unresponsive (inelastic); and, in the minds of most big financial players, it’s optional and speculative.

Καθώς το γράφω αυτό, Bitcoin is nearly 70% down from an all-time high of $69,000, and in all likelihood, it will be extremely volatile for some time. However, the key distinction is that BTC has been, and in my view will continue to be, volatile to the upside in relation to soft assets (those with a subjective and expanding supply schedules; i.e. fiat). When talking about forms of money, the words “sound” and “stable” are far from synonymous. I can’t think of a better example of this dynamic at work than gold versus the German papiermark during the υπερπληθωρισμού στη Δημοκρατία της Βαϊμάρης. Απολαύστε το παρακάτω διάγραμμα για να δείτε πόσο εξαιρετικά ασταθής ήταν ο χρυσός κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου.

Ο Dylan LeClair έχει είπε τα ακόλουθα σε σχέση με το παραπάνω διάγραμμα:

«Συχνά θα δείτε γραφήματα από τη Γερμανία της Βαϊμάρης για χρυσό με τιμή σε χαρτί να είναι παραβολικά. Αυτό που δεν δείχνει αυτό το γράφημα είναι οι απότομες μειώσεις και αστάθεια που σημειώθηκαν κατά τη διάρκεια της υπερπληθωριστικής περιόδου. Η κερδοσκοπία με χρήση μόχλευσης εξαφανίστηκε πολλές φορές».

Despite the papiermark inflating completely away in relation to gold over the long run, there were periods where the mark significantly outpaced gold. My base case is that bitcoin will continue to do something akin to this in relation to the world’s contemporary basket of fiat currencies.

Ultimately, the proposition of bitcoin bulls is that the addressable market of this asset is mind numbing. Staking a claim on even a small portion of this network may allow members of the middle and lower classes to power on the sump pump and keep the basement dry. My plan is to accumulate BTC, batten down the hatches and hold on tight with low time preference. I’ll close this part with the words of Dr. Jeff Ross, former interventional radiologist turned hedge fund manager:

“Checking and savings accounts are where your money goes to die; bonds are return-free risk. We have a chance now to exchange our dollar for the greatest sound money, the greatest savings technology, that has ever existed.”6

In Μέρος 3, we’ll explore two more key ways in which bitcoin works to rectify existing economic imbalances.

Υποσημειώσεις

1. Although this is often labeled as “money printing,” the actual mechanics behind money creation are complex. If you would like a brief explanation of how this occurs, Ryan Deedy, CFA (an editor of this piece) explained the mechanics succinctly in a correspondence we had: “The Fed is not allowed to buy USTs directly from the government, which is why they have to go through commercial banks/investment banks to carry out the transaction. [...] To execute this, the Fed creates reserves (a liability for the Fed, and an asset for commercial banks). The commercial bank then uses those new reserves to buy the USTs from the government. Once purchased, the Treasury's General Account (TGA) at the Fed increases by the associated amount, and the USTs are transferred to the Fed, which will appear on its balance sheet as an asset.”

2. Από «Έχει σημασία το εθνικό χρέος» από την Lyn Alden

3. Από το "Why Every Fixed Income Investor Needs to Consider Bitcoin as Portfolio Insurance» του Γκρεγκ Φος

4. When I say “overly monetized,” I’m referring to capital flowing into investments that might otherwise be saved in a store of value or other form of money if a more adequate and accessible solution existed for retaining buying power.

5. Τώρα α βιβλίο με τον ίδιο τίτλο.

6. Ειπώθηκε κατά την α πάνελ μακροοικονομίας at Bitcoin 2022 Διάσκεψη

Αυτή είναι μια guest post από τον Dan. Οι απόψεις που εκφράζονται είναι εξ ολοκλήρου δικές τους και δεν αντικατοπτρίζουν απαραίτητα αυτές της BTC Inc ή Bitcoin περιοδικό.

Πρωτότυπη πηγή: Bitcoin περιοδικό