برنامه تامین مالی مدت بانکی: مقدمه ای در مورد ابزار جدید براق فدرال رزرو

By Bitcoin مجله - 1 سال پیش - زمان مطالعه: 5 دقیقه
پنجشنبه، 6 آوریل 2023، 4:09 بعد از ظهر

برنامه تامین مالی مدت بانکی: مقدمه ای در مورد ابزار جدید براق فدرال رزرو

بحث در مورد این که آیا این سیاست نوعی تسهیل کمی است یا خیر، این نکته را نادیده می گیرد: نقدینگی نام بازی برای بازارهای مالی جهانی است.

مقاله زیر گزیده ای از ویرایش اخیر است Bitcoin مجله PRO، Bitcoin خبرنامه بازارهای برتر مجله. برای اینکه در میان اولین افرادی باشید که این بینش ها و سایر موارد زنجیره ای را دریافت می کنند bitcoin تجزیه و تحلیل بازار مستقیماً به صندوق ورودی شما، مشترک در حال حاضر.

QE یا نه QE؟

برنامه تامین مالی مدت بانکی (BTFP) تسهیلاتی است که توسط فدرال رزرو معرفی شده است تا در مواقع استرس اقتصادی منبعی پایدار برای تامین مالی بانک ها فراهم کند. BTFP به بانک‌ها اجازه می‌دهد تا با نرخ بهره از پیش تعیین‌شده از فدرال رزرو وام بگیرند تا اطمینان حاصل شود که بانک‌ها می‌توانند به وام دادن به خانوارها و مشاغل ادامه دهند. به طور خاص، BTFP به وام دهندگان واجد شرایط اجازه می دهد تا اوراق خزانه و اوراق بهادار با پشتوانه وام مسکن را به فدرال رزرو کنند، که به بانک ها اجازه می دهد تا با وجود افزایش تاریخی نرخ های بهره در 18 ماه گذشته، از متوجه شدن زیان تحقق نیافته فعلی در پرتفوی اوراق خود اجتناب کنند. در نهایت، این به حمایت از رشد اقتصادی کمک می کند و از بانک ها در این فرآیند محافظت می کند.

علت حجم عظیم زیان های محقق نشده در بخش بانکی، به ویژه برای بانک های منطقه ای، به دلیل جهش تاریخی سپرده ها است که در نتیجه محرک ناشی از کووید به وجود آمد، درست زمانی که بازده اوراق قرضه در پایین ترین حد تاریخی قرار داشت.

در زیر تغییرات سال به سال در بانک‌های تجاری کوچک داخلی (آبی) و بازدهی 10 ساله خزانه‌داری ایالات متحده (قرمز) نشان داده شده است.

TLDR: جهش نسبی تاریخی در سپرده‌ها با نرخ‌های بهره کوتاه‌مدت 0% و نرخ‌های بهره بلندمدت نزدیک به پایین‌ترین حد نسل‌ها. 

دلیل اینکه این زیان های تحقق نیافته در پرتفوی امنیتی بانک قبلاً به طور گسترده مورد بحث قرار نگرفته است، به دلیل روش های حسابداری غیرشفاف در صنعت است که اجازه می دهد زیان های تحقق نیافته اساساً پنهان شود، مگر اینکه بانک ها نیاز به افزایش وجه نقد داشته باشند.

BTFP به بانک ها این امکان را می دهد که به نگهداری این دارایی ها تا سررسید (حداقل به طور موقت) ادامه دهند و به این مؤسسات اجازه دهد تا با استفاده از اوراق قرضه زیرآبی فعلی خود به عنوان وثیقه، از فدرال رزرو وام بگیرند.

تأثیرات این تسهیلات - به علاوه افزایش اخیر استقراض در پنجره تخفیف فدرال رزرو - موضوعی داغ در محافل مالی ایجاد کرده است: آیا آخرین مداخله فدرال رزرو شکل دیگری از تسهیل کمی است؟

به عبارت ساده تر، تسهیل کمی (QE) یک مبادله دارایی است که در آن بانک مرکزی یک اوراق بهادار از سیستم بانکی خریداری می کند و در ازای آن، بانک ذخایر جدید بانکی را در ترازنامه خود دریافت می کند. اثر مورد نظر تزریق نقدینگی جدید به سیستم مالی و در عین حال حمایت از قیمت دارایی ها با کاهش بازده است. به طور خلاصه، QE یک ابزار سیاست پولی است که در آن بانک مرکزی مقدار ثابتی از اوراق را به هر قیمتی خریداری می کند.

اگرچه فدرال رزرو تلاش کرده است تا اعلام کند که این سیاست های جدید به معنای سنتی گسترش ترازنامه نیستند، بسیاری از فعالان بازار صحت چنین ادعایی را زیر سوال برده اند.

اگر صرفاً به واکنش طبقات مختلف دارایی از زمان ارائه این تأمین نقدینگی و تسهیلات اعتباری جدید بانک مرکزی نگاه کنیم، تصویر کاملاً جالبی به دست می‌آید: اوراق قرضه خزانه و اوراق بهادار خزانه‌داری پیشنهاد قیمت داشته است، دلار ضعیف شده است و bitcoin اوج گرفته است. 

در ظاهر، این تسهیلات صرفاً برای «ارائه نقدینگی» به مؤسسات مالی با ترازنامه محدود (بخوانید: ورشکستگی بازار به بازار) است، اما اگر از اصول اولیه تأثیر BTFP را به دقت بررسی کنیم، واضح است که تسهیلات نقدینگی را برای مؤسساتی که محدودیت ترازنامه را تجربه می کنند فراهم می کند، در حالی که به طور همزمان این مؤسسات را از انحلال خزانه های بلندمدت در بازار آزاد در فروش آتش باز می دارد.

دانشگاهیان و اقتصاددانان می‌توانند در مورد تفاوت‌های ظریف و پیچیدگی‌های سیاست‌گذاری فدرال رزرو تا زمانی که ظاهرشان آبی باشد، بحث کنند، اما عملکرد واکنش بازار بسیار واضح است: افزایش تعداد ترازنامه = خرید دارایی‌های ریسک.

در مورد آن اشتباه نکنید، کل بازی اکنون در مورد نقدینگی در بازارهای مالی جهانی است. قبلاً اینطور نبود، اما بزرگ نمایی بانک مرکزی هیولایی ایجاد کرده است که در مواقعی که حتی کوچکترین ناراحتی وجود دارد، چیزی جز حمایت مالی و پولی نمی شناسد. در حالی که کوتاه‌مدت تا میان‌مدت نامشخص به نظر می‌رسد، فعالان بازار و ناظران حاشیه‌ای باید به خوبی آگاه باشند که این همه چگونه به پایان می‌رسد.

انبساط دائمی پولی یک قطعیت مطلق است. رقص مفصلی که در این میان توسط سیاستمداران و بانک‌های مرکزی اجرا می‌شود، تلاشی است برای اینکه به نظر برسد که آنها می‌توانند کشتی را شناور نگه دارند، اما در واقع، سیستم پولی فیات جهانی مانند یک کشتی آسیب‌دیده غیرقابل برگشت است که قبلاً با کوه یخ برخورد کرده است.

فراموش نکنیم که هیچ راهی برای خروج از بدهی 120 درصدی به تولید ناخالص داخلی به عنوان یک کشور وجود ندارد، بدون اینکه رونق بهره وری عظیم پیش بینی نشده و بعید وجود داشته باشد، یا یک دوره تورم پایدار بالاتر از سطح نرخ بهره - که اقتصاد را به هم می زند. با توجه به اینکه احتمال وقوع دومی در شرایط واقعی بسیار کم است، به نظر می رسد سرکوب مالی، یعنی تورم بالاتر از سطح نرخ بهره، مسیر آینده باشد.

نکته آخر

برای افراد عادی، نیاز مبرمی به گرفتار شدن در طرح‌واره‌های این بحث وجود ندارد که آیا سیاست اخیر فدرال رزرو تسهیل کمی است یا خیر. در عوض، سوالی که شایسته است پرسیده شود این است که اگر فدرال رزرو ظرف یک ماه گذشته 360 میلیارد دلار نقدینگی از هوای رقیق ایجاد نمی کرد، چه بر سر سیستم مالی می آمد؟ بانکداری گسترده؟ موسسات مالی در حال فروپاشی؟ افزایش بازده اوراق قرضه که بازارهای جهانی را به سمت پایین سوق می دهد؟ همه ممکن و حتی محتمل بودند و این شکنندگی فزاینده سیستم را برجسته می کند.

Bitcoin یک راه حل مهندسی برای انصراف مسالمت آمیز از ساختار فاسد سیاسی که در عامیانه به عنوان پول فیات شناخته می شود، ارائه می دهد. نوسانات ادامه خواهد داشت، باید انتظار نوسانات نرخ ارز را داشت، اما بازی پایانی مثل همیشه روشن است.

این گزیده ای از یک نسخه اخیر را به پایان می رساند Bitcoin مجله PRO. مشترک شدن در حال حاضر برای دریافت مقالات PRO به طور مستقیم در صندوق ورودی خود.

مقالات گذشته مرتبط:

منبع اصلی: Bitcoin مجله