By Bitcoin Tijdschrift - 1 jaar geleden - Leestijd: 11 minuten
Hoe de realiteit vervangen door Fiat-falsehoods betekenis vernietigt
Richting vinden in een fiat-wereld is als het gebruiken van een kompas dat zijn magnetisatie heeft verloren, waardoor het vrij en onverminderd kan ronddraaien.
Dit is een opinieredactioneel commentaar van Jimmy Song, a Bitcoin ontwikkelaar, opvoeder en ondernemer en programmeur met meer dan 20 jaar ervaring.
Link naar audiolezing van het artikel.
We worden beroofd van onze dromen.
Weet je nog toen je klein was en wilde opgroeien en iets groots wilde doen? Je wilde de wereld voorgoed veranderen en een echt verschil maken. Maar naarmate je ouder werd, veranderden de realiteit van de fiat-economie, met name fiat-bedrijven, je doelen. Je verwierp je jeugdige verlangens als de onrealistische visioenen van een onvolwassen kind en besloot dat de grimmige realiteit van de 'echte' wereld zulke fantastische dromen niet toestond.
In plaats daarvan streef je naar de volgende promotie, de grotere auto, het mooiere huis - iets dat steeds beter wordt dan wat je al hebt. Je bent bezweken voor de snuisterijen die het fiat-systeem voor je bungelt. Is dit alles wat het leven is? Om de kleine overwinningen na te streven in een zinloos spel in plaats van de dromen van je meer idealistische zelf? Je streeft naar wat een beetje meer status zal geven van een groep mensen die je niet zo aardig vindt en werkt je daarvoor dood. Je realiseert je dat wat zin aan je leven zal geven al een tijdje geen overweging is geweest en dat de ratrace je zo heeft uitgeput dat het nadenken over zulke dingen een last op zich lijkt. Het is beter om je over te geven aan videogames of porno of sociale media en jezelf af te leiden.
Mensen streven naar de fiat-dingen omdat ze de enige realistische dingen lijken te zijn die ze kunnen krijgen. Ze rationaliseren dat ze iets goeds nastreven, zelfs als het op de slechtste manier echt op zoek is naar huur. Je dromen zijn niet zozeer veranderd als wel vernederd. Om de dingen niet te veel te bederven, maar de vernedering van je dromen is een vernedering van je leven.
De betekenis van het leven
De meeste mensen door de geschiedenis heen hebben betekenis gevonden in het nastreven van iets dat groter is dan zijzelf. Of het nu familie, gemeenschap of religie is, de deelname en uitbreiding van waar ze in geloofden was wat hun leven zin gaf. Het nastreven van een erfenis die blijvend is - of het nu gaat om het bouwen van steden, het grootbrengen van nakomelingen of het aanleren van ideeën - was wat ze nastreefden en er betekenis aan vonden.
Familie, gemeenschap en religie waren allemaal integrale onderdelen van de beschaving. Ze vormden een stevig fundament om de samenleving op te bouwen. Bouwen vereiste allerlei verschillende vaardigheden en talenten. Het harde werk dat ermee gemoeid was, betekende iets omdat de creaties zouden blijven bestaan.
Zo zijn er in heel Europa kathedralen gebouwd met vrijwilligerswerk gedurende vele decennia, soms eeuwen. Veel van de mensen die eraan werkten, zouden de vruchten van hun werk tijdens hun leven niet zien, maar het betekende iets omdat deze structuren en wat ze vertegenwoordigden, zouden blijven bestaan. Natuurlijk waren het niet alleen kathedralen, maar ook familie-erfenissen en gemeenschapsorganisaties die langer duurden dan degenen die eraan hebben bijgedragen, waren net zo toekomstgericht en net zo betekenisvol.
Vergelijk dat eens met wat er vandaag gebeurt. Veel mensen werken in bedrijven die binnen een paar jaar failliet gaan. Zelfs de bedrijven die relatief oud zijn, zijn in wezen zombiebedrijven, die overleven van Cantillon-effecten en overheidssubsidies. De gebouwen waarin we leven, zijn niet bedoeld om lang mee te gaan. Onderzoek dat is gedaan voor het zoeken naar huur en niet voor het nastreven van de waarheid. Fiat-geld heeft de tijdsvoorkeur van elke traditionele bron van betekenis verhoogd en die bronnen daarmee verlaagd.
De laatste overblijfselen van betekenis zoals familie, gemeenschap en religie, terwijl ze blijven bestaan, zijn ook gedegradeerd, vooral in de afgelopen 50 jaar. Families zijn kleiner geworden, gemeenschappen verder weg en religie is binnengedrongen door de fiat-cultuur.
Ik heb al veel geschreven over fiat-educatie, fiat-bedrijven, fiat-wetenschap, fiat-kunst en fiat-kennis. Dit zijn substituten voor echte betekenis en echte gemeenschappen. De fiat-substituten zijn als parasieten die betekenis hebben weggezogen uit alle mogelijke bronnen van een echt zinvol leven. De afvoer is ogenschijnlijk bedoeld om het fiat-geldspel te bestendigen.
Fiat-onderwijs versus gezin
Fiat-educatie is een vervanging voor het gezin geworden. Traditioneel waren gezinnen waar waarden en vaardigheden zich verspreidden. Elke generatie zou leren en de waarden en vaardigheden doorgeven aan de volgende generatie. Erfenissen van families zouden niet alleen in rijkdom, maar ook in namen blijven bestaan.
Namen betekenden vroeger iets. Een kind een goede naam geven betekende dat van het kind werd verwacht dat het bepaalde manieren en waarden had. Elk gezin had een identiteit die consistent en betrouwbaar was. In plaats daarvan is deze rol van het uitdragen van bepaalde waarden en vaardigheden nu ondergebracht in fiat-onderwijs. Als gevolg hiervan betekent waar je bent afgestudeerd veel meer op de markt dan je naam, want daar worden waarden en vaardigheden verkregen.
De vervanging is zogenaamd eerlijker, maar is in werkelijkheid een methode om de staat meer volgzaamheid bij te brengen. De waarden zijn grotendeels uniform geworden en "vooruitgang" lijkt altijd in een richting te gaan die tegengesteld is aan de concurrentie, namelijk familie. Identiteiten zijn steeds meer gebaseerd op grote ideologische kampen met weinig variatie ertussen.
Verder veranderen waarden elke generatie omdat de grillen van de elites veranderen. Degene die de leiding heeft, mag de agenda bepalen en die agenda heeft weinig consistentie. De staat heeft het doorgeven van waarden en vaardigheden overgenomen, dus het is geen wonder dat zoveel mensen doen wat de staat zegt en geloven wat de staat zegt te geloven. Naleving is de belangrijkste waarde die wordt geleerd door fiat-educatie.
Naleving is een zeer slechte vervanging voor de echte deugd van liefde. Families moedigen plicht, loyaliteit en opoffering aan omdat er een natuurlijke liefde is onder verwanten. De staat probeert hetzelfde te krijgen van naleving, wat een diep vernederde vorm van liefde is.
Fiat-bedrijven versus gemeenschap
Fiat-bedrijven zijn een substituut geworden voor de echte gemeenschap. Een echte gemeenschap is waar mensen elkaar kennen en met elkaar hun goederen en diensten verhandelen. Elk individu bouwt zonder toestemming van de autoriteiten. Gemeenschapswaarden worden afgedwongen door sociale verbanning. Het zoeken naar huur wordt bijvoorbeeld gemeden. Verdienste is hoe goederen en diensten worden beoordeeld en het produceert betere dingen door middel van concurrentie. Het resultaat is een unieke cultuur, waarden en bindingen die betekenis geven.
Bedrijven hebben daarentegen een kunstmatig grote gezagsstructuur die bedoeld is om het fiat-geldspel te dienen. Ze hebben een reeks waarden die top-down worden gegeven. Hoe groter ze zijn, hoe meer ze besmet zijn met huurzoekenden. Politiek is het belangrijkste middel waarmee voordelen zoals promoties en loonsverhogingen worden uitgedeeld. Als gevolg daarvan jagen de mensen in hen op macht, waardoor bedrijven in sociopathische nachtmerries veranderen.
De reden waarom bedrijven zulke arme gemeenschappen zijn, is dat de prikkels zo verschrikkelijk zijn. Fiat-bedrijven bestaan om winst te maken en niets belangrijks of duurzaams op te bouwen. Door de aanwezigheid van fiat geld, financialization is onvermijdelijk voor elk bedrijf dat een aanzienlijke hoeveelheid tijd meegaat. Een gefinancialiseerd bedrijf kan op korte termijn geld verdienen zonder veel waarde te bieden en dit heeft over het algemeen de voorkeur boven het harde werk van het produceren van lage tijdsvoorkeur, beschavingsopbouwende goederen en diensten. Gezien de Cantillon-effecten die beschikbaar zijn voor grote bedrijven, worden de zielen van deze bedrijven snel verteerd door fiatgeld waardoor ze zombie-achtig worden.
Je zou denken dat deze plaatsen veel gemakkelijke, comfortabele banen zouden hebben vanwege de aanzienlijke hoeveelheid huurzoekenden die beschikbaar zijn. Maar vanwege de politieke en machtsdynamiek die in het spel zijn, zijn deze banen meestal net zo moeilijk of zelfs moeilijker dan een baan zonder huur. Vanwege de politieke eisen van leidinggevende posities, zijn ze net zo belastend, of meer dan niet-huurzoekende posities. Partner worden bij een advocatenkantoor kan 80 uur per week vereisen. Hetzelfde met het oprichten van een VC-ondersteunde startup of het bereiken van een positie op C-niveau. Prestaties in deze context gaan ten koste van al het andere. Je bent misschien machtig en verdient veel geld met heel weinig echt werk, maar je doet ook veel druk werk en ziet je gezin amper. Je wint in een spel dat er op de lange termijn niet toe doet. Weinig mensen zullen zich herinneren dat u over 100 jaar partner bent geworden.
Geen wonder dat zoveel mensen in deze plaatsen depressief zijn. Velen winnen Cantillon-statusspellen, maar ze doen dit zonder iets echts te bereiken of enige vorm van nalatenschap te creëren. Ze stelen uiteindelijk gewoon van iedereen door middel van financiële spelletjes die door de staat mogelijk zijn gemaakt. Deze carrières hebben weinig betekenis en diep van binnen weten de meeste mensen het.
Gemeenschappen daarentegen hebben hoop op een gemeenschappelijke toekomst en bouwen aan wat hen zal overleven. Bedrijven zijn met andere woorden zeer onbevredigend wat betreft betekenis.
Fiat-politiek versus religie
Politiek is een substituut geworden voor echte religie. Het geeft een schijn van grotere betekenis, maar het is oppervlakkig en beperkt zich voornamelijk tot retoriek. De prijs van de gelddrukker heeft de inzet meer dan ooit verhoogd. Geteisterd door huurzoekers, is er nu een academisch priesterschap wiens werk meer bureaucratisch dan filosofisch is.
Dit heeft een ongelukkig effect gehad op de wetenschap. Het najagen van kennis was voor veel pioniers van de wetenschap een manier om meer over God te leren. Wetenschap was een verlengstuk van hun religieuze toewijding en betekende meer dan de statuswedstrijd die het vandaag is. Ze vonden betekenis in het nastreven van wetenschap, juist omdat het in overeenstemming was met hun waarden.
Door politiek in de plaats te stellen van ware religie, fiat wetenschap steeds meer los komt te staan van de werkelijkheid. De metafysische en filosofische basis voor wetenschap is vervangen door een politieke agenda en dus zijn waarheid en realiteit terzijde geschoven voor het zoeken naar rente. Fiat-wetenschap belichaamt eerder het nihilisme en de macht van de politiek dan de waarheid en realiteit van de filosofie. Het is geen wonder dat er zo weinig vooruitgang is geboekt, ondanks de enorme hoeveelheid centraal gepland geld die erin is gestoken.
Fiat-kunst weerspiegelt op dezelfde manier een gebrek aan een metafysisch anker. De kunst zelf is ongelooflijk ingewikkeld en esoterisch en weerspiegelt opnieuw het nihilisme en de machtsspelletjes van de politiek. In plaats van waarheid en schoonheid te weerspiegelen, weerspiegelt het de zinloosheid van de politiek die het heeft voortgebracht. Kunstenaars uit de Renaissance waren bijvoorbeeld diep religieus en zagen hun kunst als een verlengstuk van hun religieuze devotie. Het werd als ongepast beschouwd om iets te schilderen dat God niet eerde. Maar vanwege zijn in wezen politieke verankering is fiat-kunst een gigantisch statusspel geworden. Wat transcendente schoonheid was, is gedegradeerd tot het zoeken naar huur.
Fiat Betekenis
Met andere woorden, Fiat-geld zuigt het leven uit alles wat normaal gesproken zinvol zou zijn. Dit is niet in de laatste plaats te wijten aan de onmiddellijke monetaire ontwaarding. We zijn bezig geweest met hoog tijdsvoorkeursgedrag en alles is geïnfecteerd geraakt door het omgekeerde waardesysteem van geld boven betekenis.
Fiat-bedrijven, fiat-onderwijs en fiat-politiek geven allemaal de schijn van betekenis door middel van vervanging. In plaats van deugden als liefde, hoop en geloof krijgen we fiat-substituten als volgzaamheid, een autoritaire visie en nihilistische statusspelletjes. We houden ons aan deze spellen omdat we niet willen dat onze spullen nog verder verslechteren.
Onze keuzes worden sterk beperkt door wat acceptabel is voor de machthebbers. Onze wereld van mogelijkheden is gekrompen tot de gezuiverde versies die elke ziel missen. Wat ooit betekenisvol was, is gedegradeerd tot iets dat de agenda van de staat bevordert. Onze banen, onze prestaties, onze gemeenschappen en al het andere dat betekenis aan ons leven zou kunnen geven, zijn gemaakt tot wapens van de staat om zijn doelen te bereiken, en niet de onze.
De typische dingen die ons leven zin geven, zoals huwelijk, gezin, kinderen en zelfs identiteit, zijn per regeringsbesluit veranderd. Er is betekenis uit hen gezogen en we worden door middel van propaganda getraind om alleen door de staat goedgekeurde dingen na te streven. De autoriteiten willen dat we ons aan hen houden en elke andere loyaliteit zou ons minder volgzaam maken.
Compliant mensen zijn veel gemakkelijker te managen. Dit waren de mensen die maandenlang in quarantaine zaten, oorlogen steunden en zelfs jonge kinderen die geslachtsveranderingen doormaakten. Naleving van de staat en het bevorderen van zijn doelen is de enige betekenis die we mogen hebben.
Utopische visie
We bouwen niets meer dat lang meegaat, dus moeten we het doen met politieke doelen waar de staat naar toe bouwt. Dit is een veel voorkomend thema in socialistische landen zoals nazi-Duitsland, die een raciaal zuivere wereld wilden, vrij van Joodse en Slavische mensen. Het stalinistische Rusland streefde naar een door Marx beloofd arbeidersparadijs.
Alle energie die in productieve zinvolle activiteit zou gaan, wordt in plaats daarvan gericht op een of andere visie op de staat die door de elites wordt gegeven. Dit zijn verhalen, die net als de tweede wet van de thermodynamica in de loop van de tijd chaotischer worden. De huidige visie in de VS is gericht op een vreedzame wereld die wordt gecontroleerd door de VS, waar voor iedereen in de VS kan worden gezorgd zonder veel te hoeven werken, zodat ze een vorm van hedonisme kunnen nastreven. Kortom, de visie is om de eerste huurzoekende natie te worden, zonder al het hectische drukke werk van de politiek.
Maar zoals we hebben gezien, is deze visie allesbehalve een realiteit. De VS is verwikkeld in meer oorlogen dan ooit. Deze oorlogen kosten steeds meer geld, meer uitrusting en meer mensen. De VS geven ook steeds meer uit aan sociale programma's en reddingsoperaties. Zelfs de status van de dollar als mondiale reservevaluta wordt bedreigd. Toch wordt deze visie met religieuze vurigheid nagestreefd omdat al het andere zo weinig betekenis heeft. De vernedering van alles wat betekenis zou geven, heeft alleen de visie van de staat overgelaten. We zijn gemaakt om genoegen te nemen met fiat-betekenis.
Bitcoin En Voorzichtigheid
De ondermijning van betekenis heeft werkelijk deprimerende gevolgen gehad. Vroeger kwam identiteit voort uit familie, gemeenschap en religie, maar nu gaat het om fiat-onderwijs, fiat-bedrijven en fiat-politiek. De betekenis die mensen wel vinden, is in extreem oppervlakkige dingen met een hoge tijdsvoorkeur, zoals sociale media en politieke bijeenkomsten. Twitter lezen over de verontwaardiging van de dag is een goede indicatie van hoe kleine dingen er echt toe doen.
Betekenis moet van nature een lage tijdsvoorkeur zijn. We hebben betekenis verloren omdat we worden gebombardeerd met zorgen over tijdsvoorkeur. Hoe kan ik me meten met deze modellen op Instagram? Wat zullen deze mensen denken als ik niet doorga in mijn carrière? Merk op hoe narcistisch zulke vragen zijn. Dit is hoe mensen met een hoge tijdsvoorkeur eruitzien, klinken en voelen.
Wat Bitcoin terugbrengt is een perspectief op de lange termijn. Als je onder een fiat-standaard leeft, is de toekomst erg duister en de directheid van het heden, vooral met de verlaging van spaargelden, maakt kijken naar de lange termijn erg moeilijk. Door besparingen mogelijk te maken, zijn onze geesten vrij om na te denken over de lange termijn. We kunnen nadenken over de erfenissen die we gaan nalaten en de manieren waarop we willen bijdragen aan de beschaving. We hebben de mentale ruimte om over deze dingen te dromen omdat besparingen ons in staat stellen te plannen.
De mensen die dit het meest hebben gedaan, zijn de meest bespotte Bitcoin Maximalisten. Ze streven naar zinvollere dingen omdat ze een langetermijnperspectief hebben. Nadat ze zich hebben losgemaakt van het fiat-systeem, beginnen ze duidelijk te zien dat de echt zinvolle zaken op individueel niveau moeten worden nagestreefd en niet via een politiek programma.
Traditionele manieren om betekenis te vinden worden nagestreefd. Ik ken velen die een gezin hebben gesticht, betrokken zijn bij de gemeenschap en een religie hebben gesticht. Deze transformatie is verrassend voor mensen, vooral degenen buiten Bitcoin, maar het is logisch als je door het perspectief van deugd kijkt. Besparingen geven ons de ruimte om kritisch te onderzoeken wat we nastreven en de leugens van fiatgeld worden snel duidelijk, zelfs bij een klein beetje nauwkeurig onderzoek.
Bitcoin laten we onze dromen weer najagen.
Tien zinloze dingen waar je je veel te druk om maakt
De score van de wedstrijd van gisteravond. De goedkeuring van een of andere willekeurige internetgebruiker. Het vervolg op een film die in strijd is met een eerder vastgestelde canon. De mening van een of andere beroemdheid. Een zorgvuldig opgestelde openbare verklaring van welke aard dan ook. Releasedata van videogames. Aantal likes op elk sociaal platform. Bewijzen dat iemand ongelijk heeft op internet. Wat een Kardashian vorige week deed.Dit is een gastpost van Jimmy Song. De geuite meningen zijn geheel van henzelf en komen niet noodzakelijk overeen met die van BTC Inc of Bitcoin Tijdschrift.
Originele bron: Bitcoin Magazine