By Bitcoin Tijdschrift - 1 jaar geleden - Leestijd: 8 minuten
De uitdagingen van Bitcoin Adoptie houdt Salvadoranen niet tegen
Burgers van El Salvador worden nog steeds geconfronteerd met bepaalde obstakels in hun leven bitcoin adoptiereis, maar kijk toch uit naar de toekomst.
Dit is een opinieartikel van Rikki, Bitcoin ontdekkingsreiziger, auteur en mede-presentator van de “Bitcoin Italia” en “Stupefatti” podcasts.
Alle afbeeldingen in dit artikel zijn afkomstig van de auteur.
Hoewel Bitcoin adoptie en gebruik onder de gewone bevolking van El Salvador bestaat vrijwel niet, zoals we in ons vorige document hebben gedocumenteerd Bitcoin Tijdschrift artikel, het is altijd zo leuk om door dit land te reizen en we zijn zo blij om terug te zijn.
Alles wat hier gebeurt, is echt heel historisch, en om er getuige van te zijn is een zeldzaam voorrecht.
We kozen ervoor om de eerste week in de hoofdstad San Salvador door te brengen.
We hadden aanvankelijk een basiskamp nodig om ons te organiseren. De reisvlogs waar we voor aan het maken zijn Bitcoin Explorers vergt veel werk en logistiek. Een avontuur als het onze vertellen via muziek en beeld is geen sinecure. De hoeveelheid werk die ermee gemoeid is, is enorm.
Maar het is tijd om in beweging te komen. We richtten de neus van onze gehuurde auto Bitcoin – naar de buitenwijken van de stad en liet de stedelijke agglomeratie achter zich.
De eerste uitdaging van de middag was om de tank te vullen door deze in te betalen Bitcoin. Wie weet waarom autoverhuurders hier de gewoonte hebben om je de auto te brengen met de tank half leeg. Dat is tenminste onze ervaring, inclusief de verhuur die we vorig jaar hebben gedaan. Gelukkig lijkt het erop dat ze bij benzinestations de smaak voor acceptatie niet hebben verloren Bitcoin. We ontvingen slechts één laconiek nee. Bij onze tweede poging geven ze ons gas en presenteren ons een Chivo QR-code zonder terugslag.
De Lightning-transactie was ook vrij snel, natuurlijk rekening houdend met de sh*twallet-normen van de staat.
Over de Chivo-portemonnee gesproken: bij het verlaten van ons hotel ervoeren we minuten van verwarring en ongeloof. We aten ontbijt, gingen naar de balie en vroegen om de rekening, klaar om binnen een paar uur uit te checken. Bij de receptie gaven ze ons een on-chain adres. Super goed. We namen het mee naar onze kamer en ik deed rustig de transactie vanuit onze BitBox02. Ik zette de tarieven hoog, om een snelle bevestiging te krijgen, en zonder erbij na te denken begon ik onze rugzakken vol te proppen.
Net toen ik erover nadacht hoe handig bitcoin is, waardoor ik mijn hotelrekening zelfs vanuit de kamer kan betalen, krijg ik een WhatsApp-bericht van de receptie. Ze schrijven mij dat de betalingstransactie is geannuleerd. Geannuleerd? A bitcoin transactie? Hoe is dat mogelijk?
Ik opende mijn laptop en controleerde de status op mempool.space. Ik zie het daar, uitgehouwen in digitaal travertijn, met al negen gedolven blokken na het blok dat het bevat. Het is dus niet alleen bevestigd, het is gecementeerd. Ik rol met mijn ogen en denk dat alleen Chivo zo slecht kan zuigen.
Ik bewapen mezelf met geduld en loop naar de receptie. Ik laat de bevestigingen zien aan het hotelpersoneel. Ik leg uit dat het niet mogelijk is dat de transactie wordt geannuleerd. Er moet een probleem zijn met hun portemonnee. Het adres is correct, het transactie-ID is hetzelfde. Ze vertellen me dat ik me geen zorgen hoef te maken, dat ze de klantenservice van Chivo zullen bellen met alle details en dat ze het zullen oplossen. Maar voordat ze me ontslaan, zeggen ze: "Dit bitcoin werkt echter heel slecht..."
Begrijp je dat? Begrijp jij ook waar het wantrouwen vandaan komt?
Ze hebben niet de middelen om te begrijpen dat Chivo het probleem is – niet Bitcoin. Voor hen is er geen verschil. Ze beleven deze vreselijke gebruikerservaring, en voor hen is dat wat Bitcoin is. Uiteraard heb ik de tijd genomen om uit te leggen wat er feitelijk gebeurt, en ik raad aan een andere portemonnee te gebruiken. Maar dat zullen waarschijnlijk woorden zijn geweest die door de wind verloren zijn gegaan.
Het is echter echt opvallend hoe de software een belangrijke rol speelt in de Bitcoin In dit land weet de staatsportefeuille ruim vijftien maanden na de lancering nog steeds zo slecht te presteren. Ik bedoel, hoe kan een portemonnee een transactie in de keten missen? Het hoeft alleen maar de tijdketen te lezen.
Het blijkt naar onze mening de voor de hand liggende bron van veel problemen te zijn. Alle keren dat we een winkel binnengingen en te horen kregen dat ze niet meer accepteerden bitcoin omdat het te complex is, verwezen ze waarschijnlijk meer naar Chivo dan naar iets anders.
De andere reden die ze altijd geven is dat er te weinig transacties zijn. Te weinig volume.
Denk er over na. Moeten we echt verrast zijn?
Is het niet volkomen logisch?
We moeten niet vergeten dat El Salvador niet Venezuela, Argentinië of Nigeria is. Het is geen land met een eigen hyperopgeblazen nationale munt. De mensen hier hoeven, als ze hun salaris ontvangen, niet de winkels te bestormen om onmiddellijk iets te kopen, voordat de handelaren de prijzen verhogen, of zich tot de zwarte markt te wenden om een andere valuta te kopen, zolang deze maar stabieler is. Salvadoranen ontvangen hun salarissen in dollars; ze leven in Amerikaanse dollars. Hoe leuk we het ook vinden, in de opkomende landen is de Amerikaanse munt nog steeds het meest gewenst. Sommige mensen zijn bereid het dubbele, zo niet driedubbele van de waarde ervan te betalen om het te bemachtigen. Waarom zouden de inwoners van El Salvador daar de voorkeur aan geven? bitcoin in hun dagelijks leven? Denk je echt BitcoinHeeft praten over monetaire soevereiniteit, privacy in geld en zelfbeschikking op deze breedtegraden aantrekkingskracht? Zonder onderwijs dat context biedt?
Het is volkomen normaal dat hier de voorkeur wordt gegeven aan dollars, dus we kunnen er niet van uitgaan dat het volume daarachter zit bitcoin komt van de lokale bevolking. We moeten ons inderdaad afvragen waarom zelfs de BitcoinDe mensen die hier komen, geven hun satoshis niet uit – maar dat is een ander verhaal.
Onze absoluut favoriete stad is Santa Ana en we gingen daarheen om het echte El Salvador te proeven. Authenticiteit zit hier in elke hoek en dat is waar we naar op zoek zijn.
We hebben een favoriete plek in de stad genaamd Casa Verde. Op papier is het een hostel, maar het is eigenlijk zoveel meer: het is een hotel, een bar en een gemeenschapscentrum. Het is een heel bijzondere plek. Als je toevallig in de buurt bent, is dit zeker de eerste plek om te proberen te verblijven. Zeg hallo tegen Carlos, de eigenaar, en zeg hem dat je zult betalen bitcoin en dat Rikki en Laura je hebben gestuurd.
De stad is altijd prachtig, met zijn mix van ietwat decadente koloniale kleuren en architectuur. Het is kleiner dan San Salvador en dat is goed. Het is veel leefbaarder.
Elke keer dat we komen, hebben we altijd een geweldige tijd onder de mensen. Vlakbij het centrale plein is een prachtige volksmarkt. Alle pittoreske straatjes zijn bezaaid met kraampjes die alles verkopen wat je maar wilt. Het is een genot om er doorheen te bladeren. Schenk geen aandacht aan de nieuwsgierige blikken van de lokale bevolking, het gegiechel van de kinderen. Ze zijn er nog steeds niet helemaal aan gewend buitenlanders hier te zien. Als ze dat doen, komt dat omdat je hier een noviteit bent, iets wat je niet elke dag ziet. En tenslotte heeft een beetje nieuwsgierigheid nog nooit iemand gedood.
Het is normaal om dat te denken als maar weinig mensen het accepteren bitcoin in het grotere en meer kosmopolitische San Salvador zouden hier nog minder mensen dat doen. Maar het zou een volkomen verkeerde veronderstelling zijn. Probeer het eens te vragen op de markten, bij de kraampjes. Je zult genoeg kleine handelaars tegenkomen met een Chivo-portemonnee op zak en een groot verlangen om geen klant te verliezen (van wie ze misschien een paar extra dollars kunnen persen). Je zult zien dat ze bereid zijn zichzelf op het spel te zetten – om risico’s te nemen, vanuit hun gezichtspunt. Let wel, je zult waarschijnlijk hun eerste zijn bitcoin transactie; je zult ze vanaf het begin moeten leren wat ze moeten doen.
We hebben uren rondgedwaald door de straten van het centrum. Het weer is hier dan perfect, warm overdag maar altijd koel en winderig in de avond.
We kochten tubes tandpasta, een aansteker (zelfs hier kunnen we niet voorkomen dat we ze steeds verliezen) en tortilla's in Mexicaanse stijl bij straatstalletjes, en nadat we een jonge straatverkoper blij hadden gemaakt met zijn eerste Lightning-transactie, kwamen we onvermijdelijk terecht in het centrale plein, Plaza de la Libertad. Het is werkelijk het kloppend hart van de gemeenschap. Het is altijd druk. Elegant en mooi, met zijn gebouwen uit het begin van de 20e eeuw, het Nationale Theater, in pure Art Nouveau-stijl, het gemeentelijk paleis en de hagelwitte kathedraal, de mooiste van heel El Salvador, zeggen ze.
Op deze dag was het plein echter bijzonder chaotisch en bruiste het van de bedrijvigheid. Ze waren bezig een groot podium op te zetten, instrumenten te stemmen, rijen en rijen stoelen te vullen. Het was duidelijk dat hier binnenkort een concert zal plaatsvinden. We naderden om rond te snuffelen, aangetrokken tot het tafereel als twee motten tot een licht. Toen we dichterbij kwamen, zag een gezette heer van in de zestig ons en benaderde ons. Hij is de directeur van het jeugdfilharmonisch orkest, vertelde hij ons, en legde uit dat er die avond een symfonische rockevenement zal zijn. De jonge muzikanten mengen de melodieën van hun klassieke instrumenten met een lokale rockband en brengen covers van grote metalklassiekers met symfonische arrangementen. Hij smeekte ons om de show niet te missen en vertelde ons dat het om 60 uur zou zijn. Hij was blij om twee buitenlanders te zien en je kunt aan zijn oprechte aandrang zien dat hij er om gaf dat we gingen.
Dat gezicht, die houding – we hebben het hier eerder gezien. Het is dat diepe verlangen om iemand van ver te laten zien dat er ook een ander El Salvador bestaat – een land dat niet bestaat uit geweld en armoede. Het is gemaakt van mensen die kunnen studeren, organiseren, spelen en dansen. Het is een kans op verlossing. Ze willen zichzelf bewijzen. Het is een houding die je in je buik grijpt, geloof me.
We accepteerden het graag.
We keerden terug op de afgesproken tijd en ze hadden zelfs twee stoelen voor ons gereserveerd op de derde rij, achter de autoriteiten. De show was alles wat we hadden verwacht. Mooi, oprecht, oprecht, ontroerend en muzikaal fantastisch.
Dit is een gastpost van Rikki. De geuite meningen zijn volledig die van henzelf en weerspiegelen niet noodzakelijkerwijs die van BTC Inc Bitcoin Tijdschrift.
Originele bron: Bitcoin Magazine