By Bitcoin Tijdschrift - 1 jaar geleden - Leestijd: 6 minuten
De eurozone is in gevaar. Het is tijd om geld en staat te scheiden
Het verkeerd omgaan met de geldprinter door de Europese Centrale Bank heeft de eurozone in gevaar gebracht. Bitcoin biedt een alternatief dat geld scheidt van de staat.
Dit is een opinieredactioneel commentaar van Marie Poteriaieva, een Oekraïens-Franse waarnemer en opvoeder in de crypto-industrie, die de ruimte volgt sinds 2016.
Er is iets aan de hand in de Europese Unie.
De euro heeft voor het eerst in twintig jaar pariteit bereikt met de Amerikaanse dollar.
In juni, jaarlijks in het eurogebied inflatie bereikte 8.6%. De renteverschillen tussen de lidstaten van de eurozone zijn zorgwekkend groot.
Natuurlijk speelden de energieproblemen als gevolg van de oorlog in Oekraïne een sinistere rol, net zoals de verstoorde toeleveringsketens bijdroegen aan de economische tegenspoed op het hoogtepunt van de COVID-19-pandemie.
Wat de meeste media echter vaak vergeten, is de rol van de Europese Centrale Bank in dit alles. Terwijl de ECB de aandacht van de mensen probeert af te leiden van haar fouten met een crypto-reguleringskruistocht, vragen meer Europeanen zich af of geld echt afhankelijk moet zijn van de politiek.
ECB misbruikt inflatie
Net als de Federal Reserve aarzelde de ECB niet om na de COVID-uitbraak de gelddrukmachine aan te zetten en heeft bijna € 4 biljoen in twee jaar, een verdubbeling van de balans.
Geen enkele centrale bank heeft eerder zoiets ingrijpends gedaan, maar in plaats van de nodige voorzorgsmaatregelen te nemen en een noodplan op te stellen – een logische strategie als het gaat om grootschalige, real-life experimenten – voerde de president van de ECB, Christine Lagarde, een mooie pak aan en bleef Europeanen geruststellen dat het allemaal onder controle was.
Deze ontkenningsprestaties gingen maar door, zelfs toen de inflatie werkelijkheid werd, zelfs toen de Fed de rentetarieven begon te verhogen … en toen kondigde de ECB plotseling op 9 juni 2022 de aanstaande 0.25% rente wandeling in juli, en dan nog een in september. Europese markten stortten in.
Waarom zo laat (drie hele maanden na de Fed)? Waarom zo abrupt? Waarom zo bescheiden? Is de ECB gewoon in paniek geraakt? Lagarde heeft de slechtst mogelijke timing gekozen voor dit soort aankondigingen, wat twijfel doet rijzen over de professionaliteit van haar kantoor. Dit was echter niet het enige probleem waar ze mee te maken kreeg.
ECB brengt de eurozone in gevaar
In tegenstelling tot de VS bestaat de eurozone uit 19 soevereine landen, die hun eigen economieën hebben die min of meer bestand zijn tegen renteverhogingen.
Terwijl sommige regeringen met een lagere schuldenlast, zoals Duitsland of Nederland, een hogere rente op hun obligaties zullen kunnen betalen, zullen andere landen met een hogere schuldquote, zoals Italië of Spanje, dat niet kunnen. De kosten voor het in stand houden van de schuld zullen te hoog zijn.
Dit maakt landen als Italië een groter risico, wat op zijn beurt het rendement verhoogt dat potentiële geldschieters zouden verwachten in ruil voor het lenen van geld. Hoe hoger de rentetarieven, hoe slechter de situatie voor deze landen, waardoor ze een groter risico vormen, wat leidt tot een stijging van de tarieven. Dit is de vicieuze cirkel van schuldenlast en de helft van de eurozone zou nu met een schuldencrisis te maken kunnen krijgen, waardoor de euro voor iedereen in gevaar komt.
Het verschil tussen rentetarieven binnen de eurozone staat bekend als de spread, en de slecht getimede aankondiging van de ECB duwde het verder: Italiaanse 10-jaars obligatierente klom boven de 4% en Spaanse obligaties bereikte 3% (beide zijn sindsdien gecorrigeerd naar respectievelijk 3.37% en 2.47%). Duitse obligaties op 10 jaar handel tegen 1.25% en Nederlandse 10-jarige obligaties hebben een rendement van 1.57%.
De ECB heeft verschillende spoedvergaderingen gehouden om dit probleem te bespreken. Op 15 juni is het aangekondigd dat het een nieuwe "anti-fragmentatietool" zou ontwerpen, en op 15 juli kondigde het aan dat het zal gebeuren kwetsbare schulden kopen, dwz doorgaan met datgene wat de euro in de eerste plaats in de problemen heeft gebracht.
Hoe ver kan deze praktijk gaan? Stel je voor dat de ECB voor elke Duitse obligatie die op vervaldag komt, een Italiaanse koopt. Niet alleen zal de ECB worden overspoeld met risicovolle obligaties, maar Duitsland zal zeker niet blij zijn met het creëren van een gevaarlijke scheur in de eurozone.
Het is bijna een maand geleden sinds de aankondiging van de ECB, maar nog steeds geen magisch "anti-defragmentatie-instrument" in zicht. Ondertussen verzwakt de euro met de dag, bereikt pariteit met de dollar en zakt onder de Zwitserse frank (beide noteerden in het verleden boven de 1.66).
ECB valt cryptocurrency aan
Meer Europeanen beginnen zich af te vragen of de bemoeienis van de ECB de zaken niet erger heeft gemaakt voor de euro, en of Christine Lagarde enig idee heeft wat ze aan het doen is.
Verschillende live-interviews hebben bijgedragen aan deze twijfels: toen een Nederlandse interviewer maar bleef vragen hoe de ECB haar gezwollen balans ging verkleinen, kreeg hij alleen maar:het zal komen.” Niet echt geruststellend.
Lagarde heeft echter een troef achter de hand: wanneer het gesprek intimiderend wordt, wendt ze zich tot cryptocurrency, waarvan ze verzekert dat het "geen geld is, punt uit". Lagarde aarzelt niet om het te beschuldigen van alle mogelijke zonden, inclusief het witwassen van geld (wie heeft echte gegevens nodig als zo weinig mensen factchecken?).
De ECB heeft er herhaaldelijk bij EU-wetgevers op aangedrongen om nieuwe regels voor cryptocurrencies "met spoed" goed te keuren, en dat hebben ze onlangs gedaan. De beruchte Markten in Crypto Assets (MiCA) wet en het bijbehorende anti-money laundering (AML) rulebook bevat 's werelds strengste cryptocurrency-regelgeving die onder andere dienstverleners zou verplichten om de gegevens over de deelnemers aan elke cryptotransactie te verzamelen en te rapporteren, zelfs zo klein als € 1.
Dit bevredigde Lagarde niet, die eind juli opnieuw verscheen en aandrong op een MiCA2, verondersteld om de industrie "dieper te reguleren".
De intensiteit van haar afkeer voor bitcoin en de bijbehorende inspanningen die ze levert, terwijl de euro - wat haar primaire taak is - in de problemen zit, kan niet anders dan verborgen agenda('s) suggereren. Bijvoorbeeld Europeanen afleiden van hun echte problemen met een strijd tegen denkbeeldige. Of anders, voorkomen dat ze zich wenden tot bitcoin.
Bitcoin Alternatief
Uiteraard bitcoin volatiliteit maakt het nog moeilijk om als universele waardeopslag of betaalmiddel te worden gebruikt.
De inherente onafhankelijkheid, schaarste, grenzeloze en niet-onderscheidende aard maken het echter een zeer geschikte kandidaat om fiat-valuta's te vervangen. Bovendien, naarmate de acceptatie aan de basis groeit en blokbeloningen afnemen, zullen speculatieve prijsschommelingen ongetwijfeld afnemen, waardoor de bitcoin prijs stabieler, terwijl het Lightning Network zorgt voor schaalbaarheid.
Is het dit perspectief dat de ECB zo bang maakt? We zouden het niet weten, maar het is vastberadenheid om te schilderen bitcoin zwart en belemmeren het gebruik ervan zijn opmerkelijk.
In de tussentijd lijkt de aandachtsspanne van de burgers van de eurozone langer te zijn dan Lagarde had gehoopt, en er gaan meer stemmen op om het onverantwoordelijke en kortzichtige beleid van de ECB de schuld te geven van de inflatie en het gevaar dat zij de EU in gevaar bracht.
Deze trend is in lijn met het toenemende wantrouwen in centrale banken over de hele wereld (a recent artikel in de Financial Times vergeleek ze met Tinkerbell: ze bestaan alleen als mensen erin geloven, en dit geloof vervaagt nu).
Het is een goed moment om de beroemde quote van te onthouden Friedrich Hayek. "[D] e wortel en bron van alle monetaire kwaad is het monopolie van de overheid op geld." We moeten pleiten voor een scheiding van geld en staat.
De Oostenrijkse economische school, waarvan Hayek een eminente vertegenwoordiger was, betoogde dat het monopolie van de centrale banken voor monetaire creatie en hun nauwe band met de staat een belangenconflict creëren, aangezien de staat de macht en "gemakkelijke" financiering krijgt door de nabijheid van de geld.
Deze bewering is in de 21e eeuw nog meer waar dan in de 20e eeuw. Je hoeft alleen maar na te gaan hoe grotesk de meeste staten nu in de schulden zitten. Een ander ding dat de 21e eeuw in het debat heeft gebracht, is echter Bitcoin: het meest geschikte instrument om de “zachte” scheiding van geld en staat op gang te brengen.
Misschien is de vrees van de ECB toch terecht.
Dit is een gastpost van Marie Poteriaieva. Geuite meningen zijn volledig van henzelf en weerspiegelen niet noodzakelijkerwijs die van BTC Inc. of Bitcoin Tijdschrift.
Originele bron: Bitcoin Magazine