Bitcoin, Zabezpieczenie siły nabywczej

By Bitcoin Magazyn - 1 rok temu - Czas czytania: 13 minuty
wt., 12 lipca 2022 2:00

Bitcoin, Zabezpieczenie siły nabywczej

When fiat money’s music finally stops, the inflationary pressure must go somewhere — and to bitcoin, the hardest asset, it will go.

This is an opinion editorial by Dan, cohost of the Blue Collar Bitcoin Podcast

Wstępna uwaga dla czytelnika: Ten został pierwotnie napisany jako jeden esej, który od tego czasu został podzielony into three parts. Each section covers distinctive concepts, but the overarching thesis relies on the three sections in totality. Part 1 worked to highlight why the current fiat system produces economic imbalance. Part 2 and Part 3 work to demonstrate how Bitcoin may serve as a solution.

Zawartość serii

Część 1: Hydraulika Fiata

Wprowadzenie

Zepsute rury

Powikłanie związane z walutą rezerwową

Zagadka Cantillona

Część 2: Zabezpieczenie siły nabywczej

Część 3: Dekompleksyfikacja monetarna

Uproszczenie finansowe

Środek zniechęcający do zadłużenia

Przestroga „krypto”

Wnioski

Bezprecedensowe poziomy zadłużenia, które istnieją w dzisiejszym systemie finansowym, na dłuższą metę oznaczają jedno: deprecjacja waluty. Słowo „inflacja” jest w dzisiejszych czasach rzucane często i nonszalancko. Niewielu docenia jego rzeczywiste znaczenie, prawdziwe przyczyny lub rzeczywiste implikacje. Dla wielu inflacja to nic innego jak cena w dystrybutorze benzyny lub sklepie spożywczym, na który narzekają z powodu wina i koktajli. „To wina Bidena, Obamy lub Putina!” Kiedy oddalamy się i myślimy w dłuższej perspektywie, inflacja jest ogromnym – i twierdzę, że nierozwiązywalnym – problemem matematycznym, który staje się coraz trudniejszy do pogodzenia w miarę upływu dziesięcioleci. W dzisiejszej gospodarce produktywność opóźnia zadłużenie do tego stopnia, że ​​wszelkie metody restytucji wymagają walki. Kluczowym wskaźnikiem do śledzenia progresji zadłużenia jest dług podzielony przez Produkt krajowy brutto (dług/PKB). Przeanalizuj poniższy wykres, który dokładnie odzwierciedla zarówno całkowity dług, jak i publiczny dług federalny w odniesieniu do PKB.

Jeśli skupimy się na długu federalnym (niebieska linia), zobaczymy, że w ciągu zaledwie 50 lat przeszliśmy z poniżej 40% długu/PKB do 135% podczas pandemii COVID-19 — najwyższy poziom w ostatnim stuleciu. Warto również zauważyć, że obecna sytuacja jest znacznie bardziej dramatyczna niż nawet ten wykres, a te liczby wskazują, ponieważ nie odzwierciedla to kolosalnego niesfinansowane zobowiązania z tytułu uprawnień (tj. Social Security, Medicare i Medicaid), które są przewidywane bezterminowo.

What does this excessive debt mean? To make sense of it, let’s distill these realities down to the individual. Suppose someone racks up exorbitant liabilities: two mortgages well outside their price range, three cars they can’t afford and a boat they never use. Even if their income is sizable, eventually their debt load reaches a level they cannot sustain. Maybe they procrastinate by tallying up credit cards or taking out a loan with a local credit union to merely service the minimum payments on their existing debt. But if these habits persist, the camel’s back inevitably breaks — they foreclose on the homes; SeaRay sends someone to take back the boat out of their driveway; their Tesla gets repossessed; they go bankrupt. No matter how much she or he felt like they “needed” or “deserved” all those items, the math finally bit them in the ass. If you were to create a chart to encapsulate this person’s quandary, you would see two lines diverging in opposite directions. The gap between the line representing their debt and the line representing their income (or productivity) would widen until they reached insolvency. The chart would look something like this:

I tak, ten wykres jest prawdziwy. To destylacja United Całkowity dług państw (na czerwono) ponad produkt krajowy brutto lub produktywność (na niebiesko). Pierwszy raz zobaczyłem ten wykres opublikowane na Twitterze przez znanego adwokata dźwięku i inwestora technologicznego Lawrence'a Leparda. Nad nim zamieścił następujący tekst.

“Blue line generates income to pay interest on red line. See the problem? It's just math.”

The math is catching up to sovereign nation states too, but the way the chickens come home to roost looks quite different for central governments than for the individual in the paragraph above, particularly in countries with reserve currency status. You see, when a government has its paws on both the supply of money and the price of money (i.e. interest rates) as they do in today’s fiat monetary system, they can attempt to default in a much softer fashion. This sort of soft default necessarily leads to growth in money supply, because when central banks have access to newly created reserves (a money printer, if you will) it’s incredibly unlikely debt service payments will be missed or neglected. Rather, debt will be monetized, meaning the government will borrow newly fabricated money1 from the central bank rather than raising authentic capital through increasing taxes or selling bonds to real buyers in the economy (actual domestic or international investors). In this way, money is artificially manufactured to service liabilities. Lyn Alden stawia poziomy zadłużenia i monetyzację długu w kontekście:

“When a country starts getting to about 100% debt-to-GDP, the situation becomes nearly unrecoverable ... a badanie Hirschman Capital zauważył, że z 51 przypadków, w których dług publiczny przekroczył 130% PKB od 1800 r., 50 rządów nie wywiązało się ze zobowiązań. Jedynym wyjątkiem, jak dotąd, jest Japonia, która jest największy kraj wierzycieli na świecie. Według „domyślnie” Hirschman Capital included nominal default and major inflations where the bondholders failed to be paid back by a wide margin on an inflation-adjusted basis … There’s no example I can find of a large country with more than 100% government debt-to-GDP where the central bank doesn’t own a significant chunk of that debt.”2

Nadmierna władza monetarna fiducjarnych banków centralnych i skarbów jest głównym czynnikiem przyczyniającym się przede wszystkim do nadmiernego narastania dźwigni finansowej (długu). Scentralizowana kontrola nad pieniędzmi umożliwia decydentom opóźnianie problemów ekonomicznych w pozornie nieustanny sposób, wielokrotnie łagodząc krótkoterminowe problemy. Ale nawet jeśli intencje są czyste, ta gra nie może trwać wiecznie. Historia pokazuje, że dobre intencje nie wystarczą; jeśli zachęty są niewłaściwie dopasowane, czeka niestabilność.

Niestety, groźba szkodliwej deprecjacji waluty i inflacji dramatycznie wzrasta, gdy poziomy zadłużenia stają się coraz bardziej nie do utrzymania. W latach dwudziestych zaczynamy odczuwać szkodliwe skutki tego krótkowzrocznego eksperymentu z fiatami. Ci, którzy sprawują władzę monetarną, rzeczywiście mają zdolność łagodzenia naglącego bólu ekonomicznego, ale na dłuższą metę uważam, że doprowadzi to do całkowitego zniszczenia ekonomicznego, szczególnie dla mniej uprzywilejowanych w społeczeństwie. W miarę jak do systemu wkracza coraz więcej jednostek monetarnych, aby złagodzić dyskomfort, istniejące jednostki tracą siłę nabywczą w stosunku do tego, co wydarzyłoby się bez takiego wkładu pieniędzy. Presja w końcu narasta w systemie do tego stopnia, że ​​musi gdzieś uciec – ten zawór ucieczki jest deprecjonującą walutą. Długoletni trader obligacji Greg Foss ujmuje to w ten sposób:

“In a debt/GDP spiral, the fiat currency is the error term. That is pure mathematics. It is a spiral to which there is no mathematical escape.”3

Ten inflacyjny krajobraz jest szczególnie kłopotliwy dla członków klasy średniej i niższej z kilku kluczowych powodów. Po pierwsze, jak wspomnieliśmy powyżej, ta grupa demograficzna ma tendencję do posiadania mniejszej liczby aktywów, zarówno łącznie, jak i jako procent ich wartości netto. W miarę topnienia waluty aktywa, takie jak akcje i nieruchomości, mają tendencję do wzrostu (przynajmniej w pewnym stopniu) wraz z podażą pieniądza. I odwrotnie, wzrost wynagrodzeń prawdopodobnie obniży inflację, a ci, którzy mają mniej wolnej gotówki, szybko zaczną stąpać po wodzie. (To zostało omówione obszernie w Część 1.) Po drugie, członkowie klasy średniej i niższej są, ogólnie rzecz biorąc, wyraźnie mniej wykształceni finansowo i zwinni. W środowiskach inflacyjnych wiedza i dostęp są siłą, a utrzymanie siły nabywczej często wymaga manewrów. Członkowie wyższej klasy znacznie częściej mają wiedzę na temat podatków i inwestycji, a także wybierają instrumenty finansowe, aby wskoczyć na tratwę ratunkową, gdy statek tonie. Po trzecie, wielu przeciętnie zarabiających jest bardziej uzależnionych od programów określonych świadczeń, ubezpieczeń społecznych lub tradycyjnych strategii emerytalnych. Te narzędzia stoją wprost w zasięgu inflacyjnego plutonu egzekucyjnego. W okresach deprecjonowania najbardziej narażone są aktywa, których wypłaty są wyraźnie denominowane w inflującej walucie fiducjarnej. Przyszłość finansowa wielu przeciętnych ludzi w dużej mierze zależy od jednego z poniższych:

The lesson here is that the everyday worker and investor is in desperate need of a useful and accessible tool that excludes the error term in the fiat debt equation. I am here to argue that nothing serves this purpose more marvelously than bitcoin. Although much remains unknown about this protocol’s pseudonymous founder, Satoshi Nakamoto, his motivation for unleashing this tool was no mystery. In the blok genesis, Pierwszy Bitcoin block ever mined on January 3, 2009, Satoshi highlighted his disdain for centralized monetary manipulation and control by embedding a recent London Times cover story:

„The Times 03 / styczeń / 2009 r. Kanclerz na progu drugiego pakietu ratunkowego dla banków”.

The motivations behind Bitcoin’s creation were certainly multifaceted, but it seems evident that one of, if not the, primary problem Satoshi set out to solve was that of unchangeable monetary policy. As I write this today, some thirteen years since the release of this first block, this goal has been unceasingly achieved. Bitcoin stands alone as the first-ever manifestation of enduring digital scarcity and monetary immutability — a protocol enforcing a dependable supply schedule by way of a decentralized mint, powered by harnessing real world energy via Bitcoin mining and verified by a globally-distributed, radically-decentralized network of nodes. Roughly 19 million BTC exist today and no more than 21 million will ever exist. Bitcoin is conclusive monetary reliability — the antithesis of, and alternative to debasing fiat currency. Nic podobnego nigdy nie istniało i uważam, że jego pojawienie się jest na czasie dla większości ludzkości.

Bitcoin is a profound gift to the world’s financially marginalized. With a small amount of knowledge and a smartphone, members of the middle and lower class, as well as those in the developing world and the billions who remain unbanked, now have a reliable placeholder for their hard earned capital. Greg Foss often describes bitcoin as “portfolio insurance,” or as I’ll call it here, hard work insurance. Buying bitcoin is a working man’s exit from a fiat monetary network that guarantees depletion of his capital into one that mathematically and cryptographically assures his supply stake. It’s the najtrudniejszy pieniądze, jakie ludzkość kiedykolwiek widziała, konkurując z najdelikatniejszymi pieniędzmi w historii ludzkości. Zachęcam czytelników do zwrócenia uwagi na słowa Saifedeana Ammousa z jego przełomowej książki „Połączenia Bitcoin Standard"

"History shows it is not possible to insulate yourself from the consequences of others holding money that is harder than yours."

On a zoomed out timeframe, Bitcoin is built to preserve buying power. However, those who choose to participate earlier in its adoption curve serve to the benefit the most. Few understand the implications of what transpires when exponentially growing network effects meet a monetary protocol with absolute supply inelasticity (hint: it might continue to look something like the chart below).

Bitcoin has the makings of an innovation whose time has come. The apparent impenetrability of its monetary architecture contrasted with today’s economic plumbing in tremendous disrepair indicates that incentives are aligned for the fuse to meet the dynamite. Bitcoin is arguably the soundest monetary technology ever discovered and its advent aligns with the end of a długoterminowy cykl zadłużenia when hard assets will plausibly be in highest demand. It’s poised to catch much of the air escaping the balloons of a number of overly monetized4 asset classes, including low- to negative-yielding debt, real estate, gold, art and collectibles, offshore banking and equity.

It’s here where I can sympathize with the eye rolls or chuckles from the portion of the readership who point out that, in our current environment (July 2022), the price of Bitcoin has plummeted amidst high CPI wydruki (wysoka inflacja). Ale radzę zachować ostrożność i oddalić się. Dzisiejsze kapitulacja was pure euphoria a little over two years ago. Bitcoin ma został uznany za „martwego” w kółko przez lata, tylko po to, aby ten opos wyrósł na powrót większy i zdrowszy. W dość krótkim czasie podobny punkt cenowy BTC może reprezentować zarówno skrajną chciwość, jak i później skrajny strach na drodze do eskalacji przechwycenia wartości.

History shows us that technologies with strong network effects and profound utility — a category I believe Bitcoin fits in — have a way of gaining enormous adoption right underneath humanity’s nose without most fully recognizing it.

Poniższy fragment z dobrze znanego Vijaya Boyapatiego: “Bullish Case for Bitcoin" essay5 explains this well, particularly in relation to monetary technologies:

„Kiedy siła nabywcza dobra pieniężnego wzrasta wraz z rosnącą adopcją, oczekiwania rynku dotyczące tego, co stanowi „tanie” i „drogie”, odpowiednio się zmieniają. Podobnie, gdy cena dobra pieniężnego się załamie, oczekiwania mogą zmienić się w ogólne przekonanie, że wcześniejsze ceny były „irracjonalne” lub nadmiernie zawyżone. . . . Prawda jest taka, że ​​pojęcia „tanie” i „drogi” są zasadniczo bez znaczenia w odniesieniu do dóbr pieniężnych. Cena dobra pieniężnego nie jest odzwierciedleniem jego przepływu pieniężnego ani tego, jak jest ono użyteczne, ale raczej jest miarą tego, jak szeroko się to stało w różnych rolach pieniądza”.

If Bitcoin does one day accrue enormous value the way I’ve suggested it might, its upward trajectory will be anything but smooth. First consider that the economy as a whole is likely to be increasingly unstable moving forward — systemically fragile markets underpinned by credit have a propensity to be volatile to the downside in the long run against hard assets. Promises built on promises can quickly fall like dominoes, and in the last few decades we’ve experienced increasingly regular and significant deflationary episodes (often followed by stunning recoveries assisted by fiscal and monetary intervention). Amidst an overall backdrop of inflation, there will be fits of dollar strengthening — we are experiencing one currently. Now add in the fact that, at this stage, bitcoin is nascent; it’s poorly understood; its supply is completely unresponsive (inelastic); and, in the minds of most big financial players, it’s optional and speculative.

Kiedy to piszę, Bitcoin is nearly 70% down from an all-time high of $69,000, and in all likelihood, it will be extremely volatile for some time. However, the key distinction is that BTC has been, and in my view will continue to be, volatile to the upside in relation to soft assets (those with a subjective and expanding supply schedules; i.e. fiat). When talking about forms of money, the words “sound” and “stable” are far from synonymous. I can’t think of a better example of this dynamic at work than gold versus the German papiermark during the hiperinflacja w Republice Weimarskiej. Zanurz się w poniższym wykresie, aby zobaczyć, jak bardzo niestabilne było złoto w tym okresie.

Dylan LeClair ma powiedziany w stosunku do powyższego wykresu:

„Często można zobaczyć wykresy z Weimaru w Niemczech, w których ceny złota wycenione na papierowym znaku stają się paraboliczne. To, czego ten wykres nie pokazuje, to ostre spadki i zmienność, które miały miejsce w okresie hiperinflacji. Spekulacje z wykorzystaniem dźwigni finansowej wielokrotnie znikały”.

Despite the papiermark inflating completely away in relation to gold over the long run, there were periods where the mark significantly outpaced gold. My base case is that bitcoin will continue to do something akin to this in relation to the world’s contemporary basket of fiat currencies.

Ultimately, the proposition of bitcoin bulls is that the addressable market of this asset is mind numbing. Staking a claim on even a small portion of this network may allow members of the middle and lower classes to power on the sump pump and keep the basement dry. My plan is to accumulate BTC, batten down the hatches and hold on tight with low time preference. I’ll close this part with the words of Dr. Jeff Ross, former interventional radiologist turned hedge fund manager:

“Checking and savings accounts are where your money goes to die; bonds are return-free risk. We have a chance now to exchange our dollar for the greatest sound money, the greatest savings technology, that has ever existed.”6

In Część 3, we’ll explore two more key ways in which bitcoin works to rectify existing economic imbalances.

Przypisy

1. Although this is often labeled as “money printing,” the actual mechanics behind money creation are complex. If you would like a brief explanation of how this occurs, Ryan Deedy, CFA (an editor of this piece) explained the mechanics succinctly in a correspondence we had: “The Fed is not allowed to buy USTs directly from the government, which is why they have to go through commercial banks/investment banks to carry out the transaction. [...] To execute this, the Fed creates reserves (a liability for the Fed, and an asset for commercial banks). The commercial bank then uses those new reserves to buy the USTs from the government. Once purchased, the Treasury's General Account (TGA) at the Fed increases by the associated amount, and the USTs are transferred to the Fed, which will appear on its balance sheet as an asset.”

2. Od „Czy dług narodowy ma znaczenie” przez Lyn Alden

3. Od „Why Every Fixed Income Investor Needs to Consider Bitcoin as Portfolio Insurance” autorstwa Grega Fossa

4. When I say “overly monetized,” I’m referring to capital flowing into investments that might otherwise be saved in a store of value or other form of money if a more adequate and accessible solution existed for retaining buying power.

5. Teraz a książka pod tym samym tytułem.

6. Powiedział podczas panel makroekonomii at Bitcoin Konferencja 2022

To jest gościnny post Dana. Wyrażone opinie są całkowicie ich własnymi i niekoniecznie odzwierciedlają opinie BTC Inc lub Bitcoin Magazyn.

Pierwotnym źródłem: Bitcoin Magazyn