Dolar amerykański czeka na wzburzone wody

By Bitcoin Czasopismo - 2 lata temu - Czas czytania: 9 minuta
pt, 29 kwietnia 2022 12:30

Dolar amerykański czeka na wzburzone wody

Historical cycles and paradigm shifts in monetary policy can give us a look into Bitcoin’s potential and the future value of the U.S. dollar.

„paradygmat”, jak zdefiniowany przez Raya Dalio, to okres, w którym „Rynki i relacje rynkowe działają w określony sposób, do którego większość ludzi się przystosowuje i ostatecznie ekstrapoluje”. „Zmiana paradygmatu” następuje, gdy te relacje są przesadzone, co skutkuje „rynkami, które działają bardziej odwrotnie niż podobnie do tego, jak działały w poprzednim paradygmacie”.

Przed 2008 r. miały miejsce cztery takie zmiany paradygmatu, z których każda została zidentyfikowana przez istotną zmianę ram polityki pieniężnej Rady Rezerwy Federalnej w odpowiedzi na niezrównoważony wzrost zadłużenia. W 2008 roku byliśmy świadkami piątej i ostatniej zmiany paradygmatu, kiedy były prezes Fed Ben Bernanke wprowadził luzowanie ilościowe (QE) w odpowiedzi na Wielką Recesję. Od tego czasu Fed działał na niezbadanym terytorium, uruchamiając wiele rund i tak już niekonwencjonalnej polityki pieniężnej ze szkodliwymi skutkami.

Istotną i bolesną konsekwencją ostatnich pięciu zmian paradygmatu była dewaluacja dolara amerykańskiego. Od pierwszej zmiany w 1933 roku dolar stracił 99% swojej wartości w stosunku do złota.

Obecnie żyjemy w okresie bezprecedensowych poziomów długu publicznego, rosnącej presji inflacyjnej i eskalacji konfliktów geopolitycznych. Dzieje się to również w czasie, gdy globalne wpływy Stanów Zjednoczonych słabną, a status waluty rezerwowej dolara jest kwestionowany. Wszystko to wskazuje, że zbliża się koniec obecnego paradygmatu.

Analyzing past paradigm shifts will lead some to anticipate a return to the gold standard, but we now live in a world with an alternative and superior monetary asset – bitcoin – which is quickly gaining adoption among individuals and nations. Unlike in past paradigms, the invention of bitcoin introduces the potential for a new monetary framework – a Bitcoin norma.

To better assess the potential impact from a change to the current monetary system, it is important to understand how we arrived at this point. Armed with this knowledge, we will be better positioned to navigate the upcoming paradigm shift, the associated economic volatility, and understand the potential impact on the dollar’s value. Bitcoin will likely play a central role in this transition, not only as a savings tool, but also in shaping future monetary policy.

Rola długu w cyklu biznesowym

Cykl koniunkturalny odnosi się do powtarzającej się sekwencji wzrostów i spadków aktywności gospodarczej w czasie. Cztery etapy cyklu biznesowego obejmują ekspansję, szczyt, kurczenie i dołek. Faza ekspansji charakteryzuje się poprawą warunków gospodarczych, wzrostem zaufania konsumentów i spadkiem stóp procentowych. W miarę przyspieszania wzrostu i zwiększania się podaży kredytów, kredytobiorcy są zachęcani do korzystania z dźwigni finansowej w celu sfinansowania zakupu aktywów. Jednak w miarę, jak gospodarka dociera do późniejszych lat cyklu, inflacja ma tendencję do wzrostu i tworzą się bańki spekulacyjne. Szczytowe warunki ekonomiczne mogą utrzymywać się przez lata, ale ostatecznie wzrost staje się ujemny, co prowadzi do fazy kurczenia się cyklu. Nasilenie i długość tych spadków może być różna, od łagodnej recesji trwającej sześć miesięcy do depresji, która trwa latami.

Wysokość długu nagromadzonego podczas ekspansywnej fazy cyklu koniunkturalnego odgrywa kluczową rolę w reagowaniu decydentów na kryzysy gospodarcze. W przeszłości Fed radził sobie z większością recesji, opierając się na swoich trzech narzędziach polityki pieniężnej: operacjach otwartego rynku, stopie dyskontowej i wymogach dotyczących rezerw. Jednak przed 2008 r. istniały cztery przypadki, w których Fed odszedł od historycznych norm i wprowadził nowe ramy polityki pieniężnej, wyznaczając koniec jednego paradygmatu i początek drugiego — zmianę paradygmatu.

Historyczne zmiany paradygmatu

Pierwsza zmiana paradygmatu miała miejsce w 1933 r. podczas Wielkiego Kryzysu, kiedy prezydent Franklin D. Roosevelt zawieszony wymienialność dolarów na złoto, skutecznie odchodząc od standardu złota. Zerwanie powiązania dolara ze złotem pozwoliło Fedowi zwiększyć podaż pieniądza bez ograniczeń, aby stymulować gospodarkę.

Po latach, kiedy globalne banki centralne finansowały wysiłki militarne swojego kraju podczas II wojny światowej, system monetarny doświadczył kolejnej zmiany paradygmatu w 1945 roku wraz z podpisaniem porozumienia z Bretton Woods, które przywróciło powiązanie dolara ze złotem. Powrót do standardu złota doprowadził do prawie 15 lat w większości prosperujących czasów dla amerykańskiej gospodarki. Nominalny produkt krajowy brutto (PKB) wzrósł średnio o 6%, podczas gdy inflacja pozostała na niskim poziomie około 3.5%, pomimo bardzo łagodnej polityki stóp procentowych.

Jednak wydatki rządowe wzrosły w latach 1960. XX wieku, aby wesprzeć programy wydatków socjalnych i sfinansować wojnę w Wietnamie. Wkrótce rząd ponownie znalazł się w sytuacji nadmiernego zadłużenia, rosnącej inflacji i rosnącego deficytu fiskalnego. Wieczorem 15 sierpnia 1971 r. Richard Nixon ogłosił że zamknie okno na złoto, kończąc wymienialność dolara na złoto – wyraźne niewywiązanie się ze zobowiązań dłużnych – w celu ograniczenia inflacji i uniemożliwienia obcym narodom odzyskania złota, które wciąż było im należne. Ogłoszenie Nixona oficjalnie oznaczało koniec standardu złota i przejście do czysto fiducjarnego systemu monetarnego.

Podobnie jak w latach 1930., odejście od standardu złota pozwoliło Fedowi dowolnie zwiększać podaż pieniądza. Polityka ekspansywna, która nastąpiła później, napędzała jeden z najsilniejszych okresów inflacyjnych w historii. Z inflacja przekraczająca 10% do 1979ówczesny przewodniczący Fed Paul Volcker niespodziewanie ogłosił, że Fed zacznie zarządzać wielkością rezerw bankowych w systemie finansowym, zamiast skupiać się na stopie wzrostu podaży pieniądza i dziennej stopie funduszy federalnych. Ostrzegł, że zmiana polityki pozwoliłaby stopom procentowym mieć „duża swoboda na rynku”, poddając go większej liczbie „wahań”. Stopa funduszy federalnych następnie zaczęła rosnąć i ostatecznie przekroczyła 19%, pogrążając gospodarkę w recesji. Zmiana polityki Volckera i powrót stóp procentowych do rekordowych poziomów oznaczał koniec 40 lat środowiska rosnących stóp.

Wpływ zmian paradygmatu na dolara amerykańskiego

Złoto jest jednym z niewielu towarów, które były używane w historii zarówno jako aktywa magazynujące wartość, jak i jako waluta, o czym świadczy jego rola w systemach monetarnych na całym świecie, tj. „standard złota”. Bez względu na formę fizyczną złoto mierzy się wagą i czystością. W Stanach Zjednoczonych uncja trojańska jest standardową miarą wagi złota i karatów jego czystości. Po zmierzeniu jego wartość może być podawana w różnych kursach wymiany, w tym w odniesieniu do dolara amerykańskiego.

Ponieważ złoto ma standardową jednostkę miary, wszelkie wahania jego kursu wymiany odzwierciedlają wzrost lub spadek siły nabywczej danej waluty. Na przykład, gdy siła nabywcza dolara wzrasta, właściciele dolarów mogą kupić więcej jednostek złota. Kiedy wartość dolara spada, można go wymienić na mniej jednostek złota.

W chwili pisania tego tekstu cena jednej uncji trojańskiej złota o czystości 99.9% w dolarach amerykańskich wynosiła około 2,000 USD. Przy tym kursie wymiany 10,000 20 dolarów można wymienić na pięć uncji złota. Jeśli siła nabywcza dolara wzmocni się o 1,667%, cena złota spadnie do 10,000 dolarów, co pozwoli kupującemu na zakup sześciu uncji za 20 2,500 dolarów w porównaniu do pięciu uncji z pierwszego przykładu. Ewentualnie, jeśli dolar osłabi się o XNUMX%, cena złota wzrośnie do XNUMX dolarów, pozwalając kupującemu na zakup tylko czterech uncji.

Mając na uwadze tę zależność, obserwując historyczny wykres cen złota, spadek siły nabywczej dolara podczas historycznych zmian paradygmatu staje się oczywisty. 

Luzowanie ilościowe w obecnym paradygmacie

Ostatnia zmiana paradygmatu nastąpiła pod koniec 2008 r., kiedy Fed wprowadził pierwszą rundę luzowania ilościowego w odpowiedzi na Wielką Recesję.

While rising interest rates and weakness in home prices were the key catalysts for the recession, the seeds were sown long before, dating back to 2000 when the Fed first began lowering interest rates. Over the following seven years, the federal funds rate was obniżono z 6.5% do skromnego 1.0%, which concurrently drove a $6 trillion increase in home mortgage loans to over $ 11 biliona. Do 2007 roku zadłużenie gospodarstw domowych wzrosło z 70% do 100% PKB, obciążenie długiem, które okazało się nie do utrzymania w miarę wzrostu stóp procentowych i osłabienia gospodarki. 

Podobnie jak poprzednie zmiany, niezrównoważone zadłużenie było kluczowym czynnikiem, który ostatecznie skłonił Fed do dostosowania ram polityki. Nic dziwnego, że wynik wdrożenia nowej polityki był zgodny z historią — duży wzrost podaży pieniądza i 50% dewaluacja wartości dolara w stosunku do złota.

Jednak ten paradygmat nie przypominał żadnego innego w historii. Pomimo podjęcia bezprecedensowych działań — cztery rundy luzowania ilościowego w sumie 8 bilionów dolarów bodźca w ciągu ostatnich 14 lat — Fed nie był w stanie poprawić kontroli nad szerzej pojmowaną gospodarką. Raczej jego uścisk tylko osłabł, podczas gdy dług narodu się rozrósł.

Z długiem narodowym teraz przekraczające 30 biliona dolarów, czyli 120% PKB, deficyt budżetu federalnego bliski 3 bilionom dolarów, efektywna stopa funduszy federalnych na poziomie zaledwie 0.33% i 8% inflacji, gospodarka jest w najtrudniejszej sytuacji w porównaniu z jakimkolwiek innym okresem w historii.

Potrzeby finansowania rządowego wzrosną w związku z niestabilnością gospodarczą

Podczas gdy Fed dyskutuje o dalszym ograniczaniu wsparcia finansowego, wszelkie środki zaostrzające prawdopodobnie będą krótkotrwałe, biorąc pod uwagę utrzymującą się słabość gospodarki i uzależnienie od długu jako siły napędowej wzrostu gospodarczego.

Niecałe cztery miesiące temu Kongres podwyższył pułap zadłużenia po raz 78. od lat 1960. XX wieku. Biorąc pod uwagę historycznie wysoki poziom zadłużenia kraju i jego obecną sytuację fiskalną, jego zapotrzebowanie na przyszłe pożyczki raczej się nie zmieni.

Zmienił się jednak rynek finansowania długu rządowego. Od czasu blokad związanych z pandemią i związanych z nimi programów pomocy finansowej, które ogłoszono w 2020 r., popyt na dług USA wyschł. Od tego czasu rząd polegał na Fed, aby sfinansować większość swoich potrzeb w zakresie wydatków. 

Ponieważ popyt na amerykański dług ze strony inwestorów krajowych i zagranicznych nadal słabnie, jest prawdopodobne, że Fed pozostanie największym finansistą rządu USA. Doprowadzi to do dalszego wzrostu podaży pieniądza, inflacji i spadku wartości dolara.

Bitcoin Is The Best Form Of Money

Ponieważ zadłużenie narodu rośnie, a siła nabywcza dolara będzie nadal spadać w nadchodzących miesiącach i latach, popyt na lepszą formę pieniądza i/lub wartość aktywów będzie wzrastać.

Prowadzi to do pytań, czym są pieniądze i co sprawia, że ​​jedna forma jest lepsza od drugiej? Pieniądze to narzędzie, które służy do ułatwienia wymiany gospodarczej. Według austriackiego ekonomisty Carla Mengera najlepsza forma pieniędzy jest tym, co jest najbardziej zbywalne, ma możliwość łatwego sprzedania w dowolnej ilości, w dowolnym momencie i za pożądaną cenę. Ten, który ma „niemal nieograniczoną zbywalność” zostanie uznany za najlepszy pieniądz, dla którego mierzy się inne mniejsze formy pieniądza.

Sprzedawalność towaru można oceniać w trzech wymiarach: przestrzeni, skali i czasu. Przestrzeń odnosi się do stopnia, w jakim towar może być łatwo transportowany na odległość. Skala oznacza dobre wyniki, a także środek wymiany. Wreszcie, co najważniejsze, czas odnosi się do niedostatku dobra i jego zdolności do zachowania wartości przez długi czas.

As seen many times throughout history, gold has often been sought for its saleability. The dollar has also been viewed similarly, but its monetary traits have degraded meaningfully since losing its gold backing. However, with the advent of the internet and Satoshi Nakamoto’s invention of Bitcoin in 2009, there is now a superior monetary alternative.

Bitcoin shares many similarities with gold but improves upon its weaknesses. Bitcoin has the highest saleability — it is more portable, verifiable, divisible, fungible, and scarce. The one area where it remains inferior is its durability, given that gold has been around for thousands of years compared to only 13 years for bitcoin. It is only a matter of time before bitcoin demonstrates its durability. 

Następna zmiana paradygmatu

Utrata przez dolara statusu waluty rezerwowej spowoduje szóstą zmianę paradygmatu w amerykańskiej polityce pieniężnej. Wraz z nim nastąpi kolejny znaczący spadek wartości dolara.

Historical precedents will lead some to believe that a transition back to the gold standard is most likely. While this is entirely possible, another probable and realistic monetary alternative in the digital age is the adoption of a Bitcoin standard. Fundamentally, bitcoin is a superior monetary good compared to all of its predecessors. As history has shown in the case of gold, the asset that is most saleable, with the strongest monetary traits, is the one that everyone will converge to.

Bitcoin is the hardest form of money the world has ever seen. Some have already realized this, but with time, everyone from individuals to nation-states will come to the same conclusion.

To jest gościnny post Ryana Deedy'ego. Wyrażone opinie są całkowicie ich własnymi i niekoniecznie odzwierciedlają opinie BTC Inc. lub Bitcoin Magazyn.

Pierwotnym źródłem: Bitcoin Magazyn