By Bitcoin Magazine - 2 years ago - เวลาอ่าน: 19 นาที
เหตุใดฉันจึงทิ้งงานข่าวมรดกของฉันไว้สำหรับ Bitcoin
This is my quest for a rebirth of the American Dream, a lost ideal which glimmers in the distance.
ฉันเป็นลูกสาวของแม่เสมอ แม่ของฉันเป็นนักเล่าเรื่องที่มีเสน่ห์ เป็นนักอ่านตัวยง และชอบเสี่ยงภัยที่ฉันชื่นชมไม่รู้จบ นั่นเป็นเหตุผลที่พ่อของฉันเคยบอกฉันว่าเขาตกหลุมรักเธอและตัดสินใจนำครอบครัวของเราข้ามมหาสมุทรพร้อมกับข้าวของเพียงเล็กน้อย นอกเหนือไปจากวิสัยทัศน์ที่ชัดเจนของความฝันแบบอเมริกัน
ความปรารถนาของแม่ตั้งแต่ยังเด็กคือการมาอเมริกา ทั้งพ่อและแม่ของฉันเติบโตขึ้นมาในคอมมิวนิสต์โปแลนด์ ซึ่งได้รับความทุกข์ทรมานจากการสู้รบในสงคราม รัฐบาลที่กดขี่ การขาดแคลนงาน และการบุกรุกอย่างต่อเนื่อง พ่อของแม่ซึ่งฉันไม่เคยได้รับเกียรติให้มาพบปะ จะแสดงภาพยนตร์ฮอลลีวูดคลาสสิกของเธอเมื่อเธอโตขึ้นและปลูกเมล็ดพันธุ์ เขาบอกแม่ของฉันว่ามีโลกที่ดีกว่าอยู่ในอเมริกา ซึ่งเป็นโลกที่รู้สึกถึงความคล่องตัว โอกาส และเสรีภาพที่สูงขึ้น ที่ที่คุณไม่ต้องรอนานหลายชั่วโมงเพื่อซื้อสิ่งจำเป็นพื้นฐาน
แม่ของฉันและสมาชิกในครอบครัวของเธอพยายามมาอเมริกาทุกปีเพื่อขอลอตเตอรีวีซ่า แต่มันไม่ใช่จนกระทั่งเธออายุ 38 ปี และพ่อของฉันอายุ 41 ปี ในที่สุดพวกเขาก็มีโอกาสได้ย้ายมาที่นี่กับลูกๆ ของพวกเขา . พ่อของฉันคิดว่าคงไม่ใช่ความคิดที่ดี มีความไม่แน่นอนมากมาย และรู้สึกสบายใจในสิ่งที่พวกเขารู้ แต่แม่ของฉันจมอยู่กับความหวังว่าจะมีชีวิตที่ดีขึ้นและในที่สุดก็โทรออก
My family’s dream never consisted of a mansion in Beverly Hills and a Lamborghini. She dreamed of a modest home in a safe suburb, for her kids to get an American education and perhaps a weeklong family vacation somewhere warm once a year. That was her American Dream.
I was just five when we flew from our hometown to Chicago, but I recall certain aspects of the move vividly. I remember moving into our first apartment outside the city. It had two small bedrooms and one bathroom, and in order to give my brother and I a sense of normality and privacy, she gave us, ages five and 16, the bedrooms, while my dad and her slept on a very uncomfortable sofa bed in the living room. I didn’t fully appreciate that selflessness until I was older.
ที่โรงเรียน การดูดซึมมีความท้าทาย ในขณะที่ฉันยังเด็กพอที่จะเรียนรู้ภาษาใหม่ได้อย่างรวดเร็วและรักการเรียนรู้ ฉันก็เกลียดความรู้สึกที่ต่างไปจากเดิม เด็กๆ รอบตัวฉันพูดไม่เหมือนกัน แต่งกายต่างกัน นำอาหารที่แตกต่างกันมาทานในมื้อกลางวัน (ฉันจะช่วยคุณให้หายจากอาการบอบช้ำเมื่อแม่ของฉันบรรจุแซนด์วิชพาสซ์เตตและแตงกวา ซึ่งเป็นส่วนผสมของตับ ในขณะที่ฉันนั่งบนกล่องอาหารกลางวันและดูน่ารังเกียจ) ฉันถูกเรียกว่า "แปลก" เป็น "เอเลี่ยน" และบอกชื่อเกิดของฉันว่า นาตาลี จริงๆ แล้วคือนาตาลีในอเมริกา ฉันจะทำอย่างไร ฉันเปลี่ยนชื่อเพื่อให้เข้ากับ
แต่นอกเหนือจากความท้าทายทางสังคมแล้ว ฉันยังเก่งในโรงเรียน โดยถ่ายทอดพลังงานของฉันไปสู่การเรียน และพัฒนาบุคลิกภาพที่ถูกใจผู้คนและเอื้ออาทรเพื่อเอาชีวิตรอด เมื่อถึงชั้นประถมศึกษาปีที่สองและสาม ฉันมีความเข้าใจชัดเจนว่าเราไม่ได้มีฐานะดีเหมือนหลาย ๆ ครอบครัวรอบตัวเรา และพาหนะที่จะขับเคลื่อนชีวิตฉันก็คือการศึกษาและการทำงานหนัก
I saw my parents work morning until night, sometimes multiple jobs, saving everything they could for a down payment and for their kids’ college. They saved in cash, and like many immigrants, they were good savers. My dream, I decided, was not only to be successful so that I could provide for my own family some day, but to eventually make enough money that I can buy my parents a beautiful home so they could stop working and never worry about money. The only thing I ever witnessed my parents fight about was money. And they didn’t know how to invest. It was paychecks and a savings account. Stock market? “That’s for rich people,” my parents thought. And my very well-respected suburban public school did close to zero to expose me to financial literacy.
I probably should have gone into medicine or finance — those were the surefire industries to make a great salary. But as a young girl growing up with the news constantly on at home (Barbara Walters’ interviews were among my favorites), I began to see the world through a rectangular lens and I wanted to become an interviewer and anchor. I wanted to meet important people, learn from them and share their stories with the world.
While I was in high school, my parents had put enough money aside to buy a small townhouse in the area of my high school. This time they had their own bedroom, and I remember a vivid sense of calm seeing them feel secure for the first time in a place they could make their own. I have beautiful memories of my short time in that home and it was there I dreamed of my future in television. My parents felt like they were on their way to having the American Dream, one mortgage and car payment at a time.
ฉันรู้ลึกๆ ว่าพ่อแม่ต้องลำบากใจที่ต้องตัดสินใจเข้าสู่วงการสื่อ เพราะมีเพียงไม่กี่คนที่ไปถึงจุดสูงสุด และไม่ใช่ทุกอย่างที่เกี่ยวข้องกับการอยู่หน้ากล้องจะขึ้นอยู่กับคุณธรรม แต่แม่ของฉัน (ซึ่งมักจะสนับสนุนให้ฉันเป็นหมอแทน) จะบอกกับฉันว่ามีคนเพียง XNUMX ในล้านเท่านั้นที่สามารถ "ทำได้" ใครบางคนก็ต้องเป็น "คนเดียว" คนนั้นใช่ไหม? ถ้าฉันทำงานหนักและดีกับคนที่ฉันพบระหว่างทาง ทำไมไม่บอกฉัน เธอจะบอกฉัน สิ่งที่ดีที่จะปลูกฝังให้เด็ก: ทำงานหนัก มีน้ำใจ และทุกอย่างเป็นไปได้
It’s important to pause and remember that during that time, the early 2000s, a local news person made a great salary and had the opportunity to impact their community. A reporter worked with a photographer, an editor, a producer — a nice little crew. There was no social media, citizen journalism, or reporting of viral tweets. So I set off on a path to take Barbara Walters or Oprah’s job and left home to go to college in California.
It was while I was away that everything came crashing down. Just before the 2008 Global Financial Crisis, my parents had taken a second mortgage out on our townhouse in order to start a business my mom dreamed of opening since our immigration: a little Polish eatery and deli market. They had barely finished stocking the shelves, eager to welcome their first customers, when the world was upended as the housing bubble finally burst. My parents had no idea it was coming. The world around them told them borrowing is good. Borrow for a home. Borrow and don’t look at the bubble being formed.
My family lost everything in that crash. They had to give up the new business, we lost our beloved home and they filed for bankruptcy. You can imagine the kind of toll that takes on one’s health and on a marriage. My mom and dad, with their hearts of gold, tried to shield me from some of the fallout, but I knew how bad it was and I was powerless to help.
ฉันยังไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้นจริง ๆ และทำไม ตรงไปตรงมา ในขณะที่ฉันอ่านหนังสือได้ดีในวิชาอื่น ฉันไม่รู้อะไรมากเกี่ยวกับเศรษฐกิจ และไม่เคยคิดเลยสักนิดว่าธนาคารกลางสหรัฐและธนาคารขนาดใหญ่ทำอะไรอยู่ตลอดหลายปีที่ผ่านมา หรือแนวคิดของการพิมพ์เงินและเงินเฟ้อ ทั้งหมดที่ฉันรู้ก็คือ ไม่ว่าเราจะมีพรรคประชาธิปัตย์หรือรีพับลิกันในทำเนียบขาวหรือไม่ ทุกอย่างก็มีราคาแพงขึ้นทุกปี และพ่อแม่ของฉันก็ทำงานอย่างไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อยเพื่อจัดหางานนั้นโดยไม่สิ้นสุด พวกเขาเล่นตามกฎมาโดยตลอด แต่ตระหนักว่า ในช่วงหลายปีที่เกิดวิกฤต เกมนี้ถูกควบคุมโดยแท้จริงแล้ว พวกเขาถูกทิ้งให้เริ่มต้นใหม่อีกครั้ง และพวกเขาก็ทำได้ โดยไม่ได้ขอความสงสารจากใครเลย พ่อแม่ของฉันไม่เคยทำตัวเป็นเหยื่อหรือขอเอกสารแจก พวกเขาแค่ทำตัวเหนื่อย
I wish I could teleport myself back to that time, speak to my younger self and hand her some books on economics and the history of government money. Ironically, it was the year I graduated from college in a global recession that both my family’s American Dream died and Bitcoin was born — but I, unfortunately, wouldn’t learn about it for many years to come.
I spent the next 10-plus years climbing the ranks in the TV news business. I was in the trenches, covering every issue you can imagine that plagued society: homelessness, crime, political corruption, civil unrest, you name it. The pay was terrible and reporters went from having a camera crew to being one-man bands running around doing the job of five in the same amount of time on a fifth of the income. But I was hungry.
เป็นเวลานานในอาชีพการงานของฉัน ฉันมีหน้าที่รับผิดชอบในการพลิกเรื่องหนึ่งเรื่อง หรือบางครั้งก็สองเรื่องที่ออกอากาศในแต่ละวัน ดังนั้น หากคุณนับบทสัมภาษณ์เหล่านั้นและประสบการณ์ทั้งหมดเหล่านั้น พวกเขาจะรวมเรื่องราวเกี่ยวกับปัญหาที่ใหญ่ที่สุดของสังคมโดยตรงเข้าด้วยกันเป็นจำนวนมาก และฉันพูดถึงเรื่องนั้นเพียงเพราะฉันรู้สึกว่าเรื่องราวเหล่านั้นทำให้ฉันมีความคิดเห็นเกี่ยวกับสิ่งที่ประเทศนี้กำลังเผชิญอยู่เป็นแกนหลัก ความคิดเห็นเหล่านี้อิงจากประสบการณ์ดิบๆ ที่ไม่ได้รับการตัดต่อ และการบันทึกวิกฤตการณ์ของเราในระดับจุลภาค
ฉันได้สัมภาษณ์คนจนและคนรวยและมีชื่อเสียงมาก ฉันได้รายงานการเลือกตั้งและการรณรงค์หลายสิบครั้งจากท้องถิ่นไปสู่ระดับชาติ ฉันได้บันทึกการเฉลิมฉลองชัยชนะของมนุษย์และความเจ็บปวดสุดขีดของโศกนาฏกรรมที่เลวร้ายที่สุด แต่ที่สำคัญที่สุด ฉันได้เป็นพยานให้กับผู้คนที่รู้สึกว่ามีการล่มสลายของความฝันแบบอเมริกันแบบเรียลไทม์และการพังทลายของชนชั้นกลางที่พ่อแม่ของฉันอยากจะมีส่วนร่วมอย่างยิ่ง
ในปี 1970 ชนชั้นกลางที่มีรายได้ คิดเป็นกว่า 60% ของรายได้รวมของประเทศเรา เป็นแกนหลัก ในขณะที่คนชั้นสูงมีรายได้ 29% ทุกวันนี้ ผู้มีรายได้ปานกลางลดลงเหลือน้อยกว่า 43% ในขณะที่เช็คเงินเดือนของคนชั้นสูงคิดเป็นเกือบครึ่งหนึ่งของรายได้ที่ได้รับ ที่แย่ไปกว่านั้น มีเพียง 10% ของครอบครัวในสหรัฐอเมริกา ถือเกือบ 70% ของประเทศเรา ความมั่งคั่งในวันนี้ ช่องว่างระหว่างคนรวยกับคนจนเริ่มแย่ลงเรื่อยๆ และในฐานะนักข่าว ฉันได้เห็นการสวรรคตอย่างต่อเนื่องในทศวรรษที่ผ่านมาแบบเรียลไทม์
จำนวนครั้งที่ฉันรายงานเงินสาธารณะจำนวนมหาศาลที่จัดสรรให้กับบางประเด็นเพียงเพื่อดูเห็ดและบอลลูนตลอดหลายปีที่ผ่านมายังคงรบกวนจิตใจของฉัน นักการเมืองทุกคนอ้างว่าแตกต่างกัน และพวกเขาต่างก็เห็นด้วยอย่างกระตือรือร้นที่จะแชร์ประเด็นพูดคุยผ่านกล้อง โดยสัญญาว่าจะแก้ไขปัญหาที่ "คนอื่น" หรือทีมอื่นสร้างขึ้น ฉันเคยเห็นว่าปัญหาได้รับการแก้ไขแล้วหรือไม่ และฉันรู้เรื่องนี้ไม่บ่อยนักหรอก เพราะฉันจะกลับมารายงานปัญหาเดิมซ้ำแล้วซ้ำเล่าจากเมืองหนึ่งไปอีกเมืองหนึ่ง
ฉันมาเพื่อไม่ไว้วางใจนักการเมืองโดยไม่คำนึงถึงพรรคการเมืองและเห็นพลังของการสื่อสารมวลชนที่ให้บริการบทบาทของสุนัขเฝ้าบ้าน ในตลาดข่าวออนแอร์ครั้งแรกของฉัน ฉันได้รายงานและช่วยเปิดเผยเรื่องอื้อฉาวที่เกี่ยวข้องกับนายกเทศมนตรีท้องถิ่นและความสัมพันธ์แบบจ่ายต่อการเล่นที่เป็นกันเองกับผู้พัฒนาอสังหาริมทรัพย์ ฉันเปิดเผยข้อตกลงที่ทุจริตซึ่งขับไล่เจ้าของธุรกิจในท้องถิ่นและในที่สุดผู้ที่เกี่ยวข้องก็ถูกฟ้องร้องในข้อหาทุจริตในที่สาธารณะมากกว่า 30 กระทง น่าสนใจ กรอไปข้างหน้าอย่างรวดเร็วเจ็ดปี และฉันได้กล่าวถึงเรื่องที่คล้ายกันมากเมื่อเร็วๆ นี้จากลอสแองเจลิส ซึ่งเกี่ยวข้องกับเรื่องไร้สาระแบบจ่ายเพื่อเล่นแบบเดียวกัน
ไม่น่าแปลกใจเลยที่ประชาชนชาวอเมริกันจำนวนมากมีมุมมองเชิงลบต่อนักการเมืองและความตั้งใจของพวกเขาในทุกระดับของรัฐบาล เราไปถึงที่ที่คนทั่วไปสงสัยว่าการตัดสินใจของตัวแทนของพวกเขาถูกขับเคลื่อนโดยกระเป๋าที่พวกเขาอยู่ในแคมเปญการเลือกตั้งมากกว่าโดยวิญญาณและหน้าที่ของการบริการสาธารณะได้อย่างไร ความรู้สึกนี้ดูเหมือนจะตัดผ่านสีแดงและสีน้ำเงิน ฉันไม่ได้บอกว่านักการเมืองทุกคนไม่น่าไว้วางใจหรือมุ่งร้าย อันที่จริง ฉันแน่ใจว่าหลายคนมีหรืออย่างน้อยก็เริ่มต้นด้วยเจตนาดีที่สุด แต่ระบบถูกออกแบบมาเพื่อดึงเอาสิ่งที่เลวร้ายที่สุดของมนุษย์ออกมาและให้รางวัลกับความไร้ประสิทธิภาพ นักการเมืองมักเป็นผู้เผยพระวจนะเท็จ
เพื่อนร่วมงานและเพื่อนร่วมงานของฉันบางคนตกใจเมื่อโดนัลด์ ทรัมป์ชนะในปี 2016 แต่ความประหลาดใจของพวกเขาเป็นสิ่งเดียวที่ทำให้ฉันตกใจเกี่ยวกับการเลือกตั้งครั้งนั้น ทำไมโดนัลด์ทรัมป์ถึงชนะ? เกลียดชังเขาหรือรักเขา เขาก่อกวนผู้มีสิทธิเลือกตั้งหลายสิบล้านคนด้วยการเรียก "หนองน้ำ" ของนักการเมืองที่ร่ำรวย (หลายคนเคยดำรงตำแหน่ง 30 ปีขึ้นไป) และกล่าวว่าในขณะที่อเมริกาเคยยิ่งใหญ่จริงๆ ในหลายๆ แบบที่มันไม่ใช่แล้ว ไม่ใช่สำหรับเจ้าตัวเล็ก ผู้คนโกรธ เบื่อหน่าย และเรียกร้องการเปลี่ยนแปลง ไม่ว่าเขาจะเป็นทางเลือกที่ถูกหรือผิดก็ตามพลาดประเด็นทั้งหมด
เมื่อฉันสัมภาษณ์ “เด็กน้อย” ฉันมักจะนึกถึงพ่อแม่ เมื่อคุณแบ่งปัญหาออกเป็นระดับจุลภาคของประสบการณ์พื้นฐานของมนุษย์ พวกเราส่วนใหญ่มีสิ่งที่เหมือนกันมากมาย เราต้องการการเชื่อมต่อ ความรู้สึกเป็นส่วนหนึ่ง โอกาสที่จะทำให้สถานการณ์ของเราดีขึ้น และเราต้องการที่จะรู้สึกได้รับความเคารพและเท่าเทียมกัน คนส่วนใหญ่ที่ฉันพบไม่มีความทะเยอทะยานที่จะเป็นเจฟฟ์ เบซอส คนต่อไป แต่ทุกคนที่ฉันพบต้องการทำให้สิ่งต่างๆ ดีขึ้นสำหรับลูกๆ ของพวกเขา และปล่อยให้โลกนี้กลายเป็นที่ที่ดีกว่าสำหรับลูกๆ ของทุกคน เหตุใดหลายคนจึงรู้สึกว่าไม่เกิดขึ้น หรือยากกว่าที่ควรจะเป็นในสหรัฐอเมริกา
ฉันรู้สึกว่าเป็นเพราะระบบเงินของเราพังทลาย มีอุปทานไม่ จำกัด แต่รวมเข้ากับเปอร์เซ็นต์เล็กน้อย เงินของเราค่อยๆ เน่าเปื่อย ป่วยหนัก ความไม่สงบและการแบ่งแยกทางแพ่ง เป็นอาการที่ไม่สามารถละเลยได้อีกต่อไป เรากำลังสร้างเงินเพิ่ม มหาเศรษฐีมากขึ้น แต่เราไม่ได้สร้างความอุดมสมบูรณ์และโอกาสให้กับคนส่วนใหญ่ และมีเพียงระบบของเงินที่ถูกบิดเบือน ที่ป้อนด้วยอัตราดอกเบี้ยที่ต่ำเกินจริง และการลดค่าของสกุลเงินสำรองของโลก ที่สามารถทำอันตรายประเภทนี้ได้
นี่ไม่ใช่ปัญหาสีแดงหรือสีน้ำเงิน เช็คกระตุ้นที่คุณได้รับนั้นเป็นเศษเล็กเศษน้อยในบุฟเฟ่ต์ใหญ่ของการกระทำผิดทางเงินและเราแสดงให้เห็นความเป็นจริงในเดือนมีนาคม 2020 ว่าเราอาศัยอยู่ในประเทศที่ครอบครัวและธุรกิจมีเงินออมเพียงเล็กน้อยที่รัฐบาล ต้อง swoop in with promises of free checks to keep the engines running. The pandemic exposed and exacerbated our country’s financial issues, but the problems were glaring even before it. Our nerve endings are exposed and being activated in shockwaves with every news story that rippleผ่านทางโซเชียลมีเดีย
But let’s not forget what we all have in common. We all want better education, safe communities, more diversity, a place we’re proud to call home, and for the time we put into our jobs to be valued and fairly compensated. We want a sense of peace that the future will be okay. So the solution is in making sure the money we earn holds its value into the future and isn’t stolen out from under us.
ฉันเชื่อว่าเราถูกแบ่งแยกและกระสับกระส่ายเพราะเราเจ็บปวด เรากำลังต่อสู้กันเองใน Flea Bottom ขณะที่ Cersei ดื่มไวน์ใน Red Keep และถ้าคุณโชคดีพอที่จะอยู่ในหมู่ผู้ที่ไม่เคยเครียดเกี่ยวกับการเงินในอนาคตของคุณ บางทีคุณอาจประสบปัญหาระหว่างทางหรือเสียสละสุขภาพหรือความสัมพันธ์ส่วนตัวเพื่อบรรลุความสำเร็จและอิสรภาพทางการเงิน หรือบางทีคุณอาจแค่เห็นอกเห็นใจกับความเจ็บปวดของกลุ่มคนที่รู้สึกเครียดเรื่องเงินและอนาคตของพวกเขา
It was 2017, in one of my local news markets working in a state capital, that I first learned about Bitcoin. At the time I didn’t fully appreciate its incredible potential to be a vehicle for equality and abundance. Some of my colleagues were confused why I would even pursue stories on some volatile internet funny money. But I was very much intrigued and even bought some.
All I really knew is it was programmed to ensure only 21 million bitcoin would ever be created, and there was a decentralized network of people around the world that maintained a record of all Bitcoin transactions in a transparent and carefully engineered system of verification. There was no government controlling the supply and no third parties involved in any of the transactions. Oh, and I also noticed the value and amount of users rising exponentially. What I didn’t realize was that, subconsciously, I was predisposed to the principles Bitcoin stands for. I was on a quest for the Renaissance of the American Dream and didn’t realize I had stumbled upon the solution.
March 2020 sent me down the “rabbit hole” as Bitcoiners affectionately call it. We were on the precipice of what felt like the fourth turning confronting this pandemic and the economy came to a screeching halt. That’s when I picked up “The Bitcoin Standard” by Saifedean Ammous, encouraged by a longtime friend and mentor. Suddenly, the veil began lifting from my eyes. I saw clearly for the first time the problem, manifesting in all the issues I had been covering in my reporting, as well as a possible solution. I began to devour every resource on economics and Bitcoin I could find, spending hours before and after my news shifts and on weekends to learn and contact the legends in the space to share their knowledge.
There are very real reasons why your food and gas are getting more expensive, why a four-year tuition costs more than homes, why retirement is harder to plan for, and why you’re taxed more than ever while everything those taxes are supposed to address, from roads to schools to homelessness, is just getting worse. And isn’t it funny when politicians slosh the public’s money around and offer their public relations sound bites, always blaming something or someone else, and get promoted despite incompetence and lack of measured progress? Meanwhile, their public salaries, their benefits packages and their privileges to cozy up with those with money reflect the polar opposite of what is happening with society at large.
Bitcoin returns us to an economic system based on value and sound, incorruptible money. But until you realize our current money is broken, you will be blind to see how Bitcoin fixes it and the myriad of issues money touches. If you focus on its metaphysical nature of being solely digital and hold on to the false safety of “cash” in your bank account, you will be doing the equivalent of rejecting the internet at its infancy. Do you want to cling to snail mail while people are communicating at lightning speed by email already? The world has gone digital. And what’s wonderful is you don’t have to understand how the internet is technically engineered and coded to appreciate it and get tremendous value out of its use.
I truly believe America is in a situation of such division and angst because most people can’t envision anything outside the current system. We are trapped in a paradigm and have built walls around ourselves and our tribes as a defense mechanism and we don’t realize these walls aren’t real. Bitcoin challenges you to justify these walls by offering a consciousness of what can exist outside the current construct of governance and society. Bitcoiners realized there is a rich, abundant world outside the walls of the current system and Bitcoin showed them there’s no reason to stay and fight among one another for the scraps left within the walls when we can build something outside them that is far greater, more prosperous and more accessible to everyone who wants to take part.
So in many ways Bitcoiners appear unfazed, operating on a wavelength of lightness, astute awareness and hope, because we have opted out of the broken system and are inviting everyone to join.
ฉันก็เหมือนกับหลายๆ คนที่อ่านข้อความนี้ ไม่ได้ตระหนักถึงปัญหาเหล่านี้มากมายที่มีศูนย์กลางอยู่ที่ระบบเงินและอำนาจของรัฐบาลของเราที่จะสร้างปัญหาได้มากเท่าที่พวกเขาต้องการหรือเห็นว่าจำเป็น แน่นอนว่าผลประโยชน์มหาศาล นักการเมืองก็เช่นกัน หากคุณเป็นเจ้าของทรัพย์สิน เช่น อสังหาริมทรัพย์และหุ้น และคุณอยู่ใกล้โรงพิมพ์เงิน นั่น บรื๋อ รู้สึกอบอุ่นจริงๆ แต่ลูกๆ ของคุณสามารถซื้ออสังหาริมทรัพย์แบบเดียวกันกับเงินเดือนของพวกเขาได้หรือไม่? ความจริงก็คือระบบปัจจุบันปล่อยให้เจ้าตัวเล็กถูกปล้น ครอบครัวของฉันถูกปล้นมาหลายสิบปี
เงินของคุณไม่คุ้มกับเมื่อสองสามปีก่อน ฉันไม่รู้สึกว่าได้รับการสนับสนุนจากสิ่งใดอีกแล้ว นอกจากหนี้และการทหาร ซึ่งฉันจะโต้แย้งว่าเป็นเพียงภัยคุกคามจากความรุนแรงที่ไร้เหตุผล หากคุณต้องการโต้แย้งว่าได้รับการสนับสนุนจากความเชื่อและเครดิตของรัฐบาลอย่างเต็มที่ ให้ถามจำนวนคนที่อยู่รอบตัวคุณมีศรัทธาเต็มที่ในรัฐบาลปัจจุบัน ทุกสิ่งรอบตัวเรามีราคาแพงขึ้น อเมริกาเปลี่ยนจากการเป็นประเทศเจ้าหนี้รายใหญ่ที่สุดของโลกมาเป็นประเทศลูกหนี้รายใหญ่ที่สุดของโลก และเราก็แค่เลิกเสพติดการพิมพ์เงินไปนานเท่าที่เรามี เนื่องจากการตัดสินใจหลังสงครามโลกครั้งที่สองในการกำหนดให้ดอลลาร์สหรัฐฯ เป็นสกุลเงินสำรองทั่วโลก คนอื่นๆ ต่างก็เสพติดไปพร้อมกับเราแล้ว
ครั้งหนึ่งในอเมริกา เราสร้างความมั่งคั่งและการครอบงำที่แท้จริง แต่ตั้งแต่เราถอดทองคำสำรองของดอลลาร์สหรัฐออก (WTFhappenedin1971.com), it empowered and fueled something destructive: the rapid debasement of the world’s reserve currency. We began to produce the type of imaginary wealth we see today where everything we buy is from China, hardly anyone owns their home or car outright, credit cards are candy, and even two incomes aren’t always enough. We are a nation in a pandemic of debt.
Sharing the perils of money printing, inflation and our Federal Reserve’s interference in the economy is something I will go into in content independent of this article. Suffice it to say, when I learned about Bitcoin, it wasn’t so much Bitcoin that opened my eyes, but the spotlight it shined on the problems that had affected my life and the problems I saw playing out in my stories every day. If we didn’t need Bitcoin, that would be great, but we do. We desperately need money that can’t be tampered with or inflated by any government or bureaucrat. And when we come out of this COVID-19 pandemic, we will be confronted with the consequences of the stacks of money we created out of thin air, digging us further into debt, and we need to prepare for it.
เงินของรัฐบาลทำให้เกิดการหลอกลวงและทุนนิยมจอมปลอม นั่นเป็นคำที่ใช้เรียกเมื่อข้าราชการและแม้แต่ผู้เชี่ยวชาญและนักข่าวตำหนิระบบทุนนิยมสำหรับสถานการณ์ที่พวกเขากดขี่อัตราดอกเบี้ย (ตรงข้ามกับทุนนิยม) ส่งเสริมหนี้ (ตรงข้ามกับทุนนิยม) ลดค่าเงินดอลลาร์ (ตรงข้ามกับทุนนิยม) สร้างฟองสบู่ (ตรงกันข้าม ของระบบทุนนิยม) และสุดท้ายให้ประกันตัวธนาคารและบริษัทขนาดใหญ่จากปัญหาที่เกิดขึ้น เงินของรัฐบาลง่าย ๆ ที่สร้างขึ้นในตอนแรก (คุณเข้าใจแล้ว)
We need fewer bailouts funded by hardworking Americans that shield irresponsible central bankers of their recklessness. We need more Bitcoin, a bailout for us all.
ปีที่แล้วฉันก็รู้ว่าฉันมีการโทรใหม่และจุดประสงค์ใหม่: เพื่อช่วยปลุกผู้คนให้ตื่นรู้ว่าทำไมคุณภาพชีวิตของพวกเขาแย่ลงและทำไมคุณถึงเก็บเงินไว้ในธนาคารไม่ได้ถ้าคุณต้องการ เพื่อเก็บไว้ใช้ในอนาคต…และที่สำคัญมีแพชูชีพด้วย ปรากฎว่าฉันได้เตรียมการมาโดยไม่ได้ตั้งใจสำหรับช่วงเวลานี้ การปฏิวัติทางการเงินนี้ ในช่วง 10 ปีที่ผ่านมา และยังแสดงถึงสิ่งที่ฉันหวังว่าจะเป็นการทำให้ American Dream ของครอบครัวฉันเป็นจริงในที่สุด พวกเขาจะใช้ชีวิตผ่านฉันและฉันหวังว่าจะพิสูจน์ความเสียสละของพวกเขาในการมาที่นี่และเริ่มต้นใหม่อย่างไม่เห็นแก่ตัว ฉันจะทำอย่างอื่นได้อย่างไร
Bitcoin isn’t internet funny money. It’s not a Ponzi scheme and it’s not a scam. It uses less electricity than your washing machines and your Christmas tree lights. Buy or don’t buy it, but I urge you to learn about it and how it’s trying to immunize us from the financial virus that has overtaken our country.
I have spent more than a thousand hours studying Bitcoin and the history of money. I have probably done some good in the stories I’ve reported over the years, but the good I believe I can do by helping spread financial literacy is far greater. Your money should be enough. The time, your most precious and finite resource, that you spend earning your money should be enough.
Bitcoin ก็เพียงพอแล้ว Bitcoin has given me back the ability to dream a new American Dream.
นี่คือทางออกสำหรับประชาชน โดยประชาชน ไม่ได้รับทุนจากบริษัทขนาดใหญ่หรือผู้ร่วมทุนหรือรัฐบาลใหญ่ เป็นออร์แกนิค 100% ครั้งสุดท้ายที่เกิดขึ้นคือเมื่อไหร่? มันให้คำมั่นสัญญาของผู้คนที่ควบคุมเงินและความมั่งคั่งและจัดระเบียบตัวเราใหม่ตามมูลค่า ไม่ฝักใฝ่ฝ่ายใด เป็นข้ามชาติ มันไม่เป็นประโยชน์แก่เผ่าพันธุ์อื่น มันเป็นความเท่าเทียม ในสายตาของฉัน มันเป็นการแสดงออกถึงเสรีภาพ ความมุ่งมั่นในตนเองที่บริสุทธิ์ที่สุด
I am not rich on Bitcoin. I didn’t buy enough, early enough. But I am not in Bitcoin to get rich. I don’t need a yacht or a closet full of red-soled shoes. I’m in Bitcoin so that I can start thinking about my future again without worrying so much. I’m in Bitcoin so that I don’t feel like I have to work until I’m dead.
You should want Bitcoin to survive, because if it does, it will harness technology and innovation to create a future of financial security, social mobility, connectivity, equality and prosperity that we have never experienced as a nation and as a world.
ฉันสามารถรายงานต่อในประเด็นที่ฉันสนใจมากที่สุดในฐานะพยานที่เป็นกลาง โดยแสร้งทำเป็นว่าฉันไม่รู้ว่าสิ่งใดมีส่วนสนับสนุนพวกเขา หรือฉันสามารถยืนขึ้น ใช้เสียงและทักษะที่ฉันสร้างขึ้นในช่วงทศวรรษที่แล้วและเสี่ยงภัย ที่ขับเคลื่อนครอบครัวของฉันไปสู่ประเทศใหม่โดยไม่มีอะไรนอกจากความฝัน ฉันหวังว่าถ้าไม่มีอะไรอื่น ฉันสร้างแรงบันดาลใจให้ผู้อื่นขุดลึกลงไปว่าทำไมเงินของพวกเขาถึงสูญเสียอำนาจและมองหาเครือข่ายการเงินโอเพ่นซอร์สที่ออกแบบมาอย่างยอดเยี่ยมซึ่งออกแบบมาเพื่อคืนอำนาจให้กับผู้คนในอนาคตของพวกเขา
But the risk isn’t in Bitcoin. It’s in jumping out on my own with no support, no assistance, no guarantees and no formal education in an emerging industry. I’m building an airplane on the way down that I hope will carry me to a future in which I help myself and, more importantly, help many others. It feels so much like what my mother did 30 years ago when she convinced my dad to move our family here, asking for nothing but the freedom to start over and create a future full of opportunity for her children.
นี่คือแขกโพสต์โดย Natalie Brunell ความคิดเห็นที่แสดงออกมาเป็นความคิดเห็นของตนเองทั้งหมด และไม่จำเป็นต้องสะท้อนความคิดเห็นของ BTC, Inc. หรือ Bitcoin นิตยสาร.
ต้นฉบับ: Bitcoin นิตยสาร